RÓŻANIEC ŻYCIA

Krzyk lub płacz żałosny nowe życie budzi

Anioł sznur z perłami do nieba mocuje

Po sznurze, jak różańcu, płyną losy ludzi

Na nim znaki tajemne Pan Bóg wypisuje

Na różańcu życia są radości i smutki

Żałoba, czasem droga pusta, kamień wystający

Bóg ludzi obdziela różnymi perłami

I różną długością od ziemi... do nieba

Są różańce życia z jednym znakiem tylko

Ot, zaledwie krzyżyk... i różaniec znika

Jeden podmuch mały i życie zanika

Pamięć po nim w sercu na długo zostaje

Są różańce życia długie ponad siły

Na końcu same krzyże bolesnej choroby

I choć ręce nadal trzymają go wiernie

Trzeba modlitw wielu i pomocnych dłoni

Jak przedziwnie Boże, wplatasz tajemnice wielkie

W ten ludzki różaniec, ślad duszy na ziemi

Czy człowiek rozpozna je na swojej drodze ?

Czy odnajdzie Miłość, Wiarę i Nadzieję ?

Jak ślepcy szukamy po omacku pereł

Mylimy Twe dary z ziemskimi darami

Miłości szukamy według ludzkich recept

Na krzyż natrafiamy...

A on, jak drogowskaz staje, gdy mylimy drogę

Zbyt szybko, o Boże i niezbyt starannie

Czytamy Twe znaki ukryte w różańcu

Tajemnic jego do końca nie znamy...

Wszak jedną, Bolesną, Bóg odkrył przed nami

Jak prawdę, o której pamiętać nie chcemy

Różaniec życia raz jest darowany

Jak prezent, tak piękny...

Że niepowtarzalny

Barbara Kacperska