Bernadetta, właściwe Bernardette Soubirous, imiona zakonne Maria Bernarda, francuska mistyczka, zakonnica urodziła się 7 stycznia 1844 r. w Lourdes jako najstarsza z rodzeństwa. Była córką ubogiego młynarza. W dwa dni po urodzeniu otrzymała chrzest. Po tym jak ojciec stracił młyn zaopiekowała się nią krewna, u której pasała owce. Po trzech latach wróciła do rodzinnego Lourdes, aby przygotować się do I Komunii Świętej. 11 lutego 1858 r. - po raz pierwszy Bernadecie objawiła się Matka Boża nad rzeką Gave, w pobliżu groty Massabielle. Wezwała ją do modlitwy różańcowej oraz do czynów pokutnych w intencji nawrócenia grzeszników. W ciągu pół roku Matka Boża objawiła się Świętej 18 razy. Ostatnie z nich 16.07.1858 r.Maryja prosiła o wybudowanie w grocie kaplicy. Niektóre z poruszanych spraw Bernardeta zachowała w tajemnicy aż do śmierci. W roku 1862 biskup diecezji Tarbes, Laurence, do której należało Lourdes, ogłosił dekret o prawdziwości objawień.
W tym samym roku Bernadetta zapadła na obustronne zapalenie płuc. Wyzdrowiała, ale postanowiła wstąpić do zakonu. Chciała się po prostu ukryć, by ujść oczu ciekawych. Dzięki pośrednictwu biskupa z Nevers, Forcade, w wieku 22 lat wstąpiła do sióstr Miłosierdzia i Nauczania Chrześcijańskiego. Pożegnała się z rodziną i z ukochaną grotą massabielską. Schorowanej Bernardecie , powierzono funkcję infirmerki i zakrystianki. Wykazała się szczególną cierpliwością i pogodą ducha, mimo wielu upokorzeń, jakich doznawała od przełożonych i sióstr, które nie wierzyły w jej objawienia. Dopiero 22 września 1878 roku złożyła śluby wieczyste. Zmarła 16 kwietnia 1879 r., mając 35 lat. Pochowano ją w Nevers na terenie klasztoru.
Kościół nie wyniósł Bernadetty na ołtarze ze względu na głośne objawienia Maryi, ale ze względu na osobistą świętość Bernadetty. Wiele cierpiała z powodu astmy. Doświadczały ją bardzo siostry, gdyż znacznie różniła się od nich wykształceniem i prostymi obyczajami. Sławna w świecie - w klasztorze chciała być ostatnia i cieszyła się z wszelkich upokorzeń. Zwykła powtarzać: "O Jezu, daj mi swój krzyż... Skoro nie mogę przelać swojej krwi za grzeszników, chciałabym cierpieć dla ich zbawienia". Na najwyższą pochwałę zasługuje to, że podczas gdy Lourdes i jej imię było na ustach całego świata, kiedy tysięczne tłumy codziennie nawiedzały to święte miejsce, sama Bernadetta żyła w ukryciu, nie dawała żadnych wywiadów, uważając po prostu, że jej misja się skończyła, a rozpoczęła swoją misję Matka Boża.
W 1925 roku została beatyfikowana, a osiem lat później kanonizowana przez Papieża Piusa XI.
W tym samym roku Bernadetta zapadła na obustronne zapalenie płuc. Wyzdrowiała, ale postanowiła wstąpić do zakonu. Chciała się po prostu ukryć, by ujść oczu ciekawych. Dzięki pośrednictwu biskupa z Nevers, Forcade, w wieku 22 lat wstąpiła do sióstr Miłosierdzia i Nauczania Chrześcijańskiego. Pożegnała się z rodziną i z ukochaną grotą massabielską. Schorowanej Bernardecie , powierzono funkcję infirmerki i zakrystianki. Wykazała się szczególną cierpliwością i pogodą ducha, mimo wielu upokorzeń, jakich doznawała od przełożonych i sióstr, które nie wierzyły w jej objawienia. Dopiero 22 września 1878 roku złożyła śluby wieczyste. Zmarła 16 kwietnia 1879 r., mając 35 lat. Pochowano ją w Nevers na terenie klasztoru.
Kościół nie wyniósł Bernadetty na ołtarze ze względu na głośne objawienia Maryi, ale ze względu na osobistą świętość Bernadetty. Wiele cierpiała z powodu astmy. Doświadczały ją bardzo siostry, gdyż znacznie różniła się od nich wykształceniem i prostymi obyczajami. Sławna w świecie - w klasztorze chciała być ostatnia i cieszyła się z wszelkich upokorzeń. Zwykła powtarzać: "O Jezu, daj mi swój krzyż... Skoro nie mogę przelać swojej krwi za grzeszników, chciałabym cierpieć dla ich zbawienia". Na najwyższą pochwałę zasługuje to, że podczas gdy Lourdes i jej imię było na ustach całego świata, kiedy tysięczne tłumy codziennie nawiedzały to święte miejsce, sama Bernadetta żyła w ukryciu, nie dawała żadnych wywiadów, uważając po prostu, że jej misja się skończyła, a rozpoczęła swoją misję Matka Boża.
W 1925 roku została beatyfikowana, a osiem lat później kanonizowana przez Papieża Piusa XI.
Objawienia przyczyniły się do powstania w Lourdes największego maryjnego centrum pielgrzymkowego w Europie Zachodniej. Kiedy świętą ekshumowano, 30 lat po śmierci, okazało się, że jej ciało nie uległo rozkładowi.
W sztuce Bernadetta jest przedstawiana jako mała, wiejska dziewczynka z różańcem w ręku lub jako siostra zakonna w czarnym habicie: Święto 16 kwietnia.
