Modlitwa przy żłóbku Pana Jezusa

Jezu Chryste, Boskie Dziecię, przyjmij nasze modlitwy i pieśni, przyjmij dary nasze, naszą wiarę nadzieję i miłość.

Jezu nasz, złożony w żłobie - wierzymy w Ciebie!
Chociaż rodzisz się w ubogiej stajni. Wierzymy w Ciebie!
Chociaż Cię oglądamy jako słabe niemowlę...
Chociaż przychodzisz na świat w ubóstwie...
Chociaż ukrywasz swoje Bóstwo...
Razem z klęczącymi przed Tobą pasterzami...

Jezu, Boże Dziecię - ufamy Tobie!
Ponieważ w Twoim narodzeniu spełniają się proroctwa. Ufamy Tobie, o Jezu!
Ponieważ dla nas przychodzisz na ziemię...
Ponieważ rodzisz się, aby nas zbawić...
Ponieważ chcesz nam dać najlepszy przykład życia...
Ponieważ Twoi aniołowie głoszą pokój ludziom na ziemi...

Jezu, Boże Dziecię - my bardzo Cię kochamy!
Dlatego, że pierwszy nas ukochałeś. Kochamy Cię, o Jezu!
Dlatego, że wołasz do siebie prostych pasterzy...
Dlatego, że stałeś się dzieckiem do nas podobnym...
Za to, że już w żłóbku ponosisz ofiarę...
Razem z Mędrcami ze Wschodu, którzy składają Ci dary...

Prosimy Cię, Dziecię Boże - pobłogosław nam!
Rodzicom, kapłanom i wychowawcom. Błogosław, Boże Dziecię!
Nam tu zgromadzonym i wszystkim dzieciom...
Ojczyźnie naszej...
Kościołowi Świętemu, misjonarzom i siostrom misyjnym...
Wszystkim ludziom dobrej woli...

/ o. Stanisław Maria Kałdon OP, Nabożeństwo do Dzieciątka Jezus, Kraków 2008, (Imprimatur Kurii Krakowskiej)./

       

Święta Teresko,
Twoją Drogą Małą Dzięcięctwa Duchowego,
Dobrą Nowiną naznaczonego...
nim świt nastanie, nim nowy dzień zadnieje,
a nieczułość zimnej nocy zabije Nadzieję...
ZAPROWADŹ MNIE
Do Dzieciątka Jezus... do żłóbka w Betlejem
Tam, gdzie Jedyny BÓG
przybrawszy postać CZŁOWIEKA
MILOŚCI czeka!
O święta Teresko, moja Kochana,
wskazuj mi szlak mego wędrowania!
A ja krocząc Twoimi śladami,
w drodze mej pozbieram wszystkie płatki kwiatów,
które Ty różanym deszczem ześlesz mi z zaświatów!
Pachnącym płatkami sianko przyozdobię...
wyścielę stajenkę, utkam Dziecinie sukienkę,
ogrzeję uśmiechem przyniesionym w sercu ,
a serce swe Mu złoże na różanym kobiercu!
Niech ono Mu będzie: złotem, kadzidłem i mirrą...
moim darem i ofiarą tak bardzo Mu miłą!
A wraz z mym sercem, me troski przyniosę...
i swoją modlitwę...
za mych Bliskich... poproszę...
aby im Boże Dzieciąteczko,
hojnie błogosławiło
i zdrowiem, i szczęściem na ziemi darzyło!

Post

Tradycja polska nakazywała zachowywać w wigilię Bożego Narodzenia post, czyli ograniczenie ilości spożywanych pokarmów, jak i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Chociaż nie jest to post obowiązkowy, nasi biskupi zachęcają " do zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w wigilię Bożego Narodzenia, ze względu na wyjątkowy charakter tego dnia w Polsce" ( List Episkopatu Polski z 21 października 2003 r.). wyjątkowość wigilii polega na tym, że jest ona bezpośrednim przygotowaniem do uroczystości narodzin Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, który przychodzi wyzwolić nas z niewoli grzechu. Post wyraża naszą wolę uśmiercenia w sobie grzechu, a także skupia uwagę na sprawach duszy, oczekującej od Boga zaspokojenia jej potrzeb.
(Boże Narodzenie rodzinne święta, ks. Bogusław Zeman SSP)

Wieczerza Wigilijna

Świętowanie Bożego Narodzenia jest także poprzedzone wigilią. w Polsce najważniejszym jej momentem jest uroczysta kolacja - wieczerza wigilijna, podczas której, obok dzielenia się opłatkiem i spożywania tradycyjnych potraw, obdarzamy się wzajemnie prezentami i śpiewamy kolędy. Menu tej uroczystej kolacji jest zróżnicowane, w zależności od regionu. Rodzina zjednoczona przy wigilijnym stole jest pierwszą wspólnotą, która wspomina cud przyjścia na świat Syna Bożego i dzieli radość z Jego bliskości. Naśladuje w ten sposób Świętą Rodzinę, która jako pierwsza cieszyła się uszczęśliwiającą obecnością Jezusa.

WIECZERZA WIGILIJNA W RODZINIE CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

Wieczerza wigilijna jest wydarzeniem religijnym. Nad jej uroczystym przebiegiem winna czuwać głowa rodziny. Gdy wszyscy są już  zgromadzeni wokół wigilijnego stołu, można zgasić wszystkie światła i rozpocząć od zapalenia świecy wigilijnej. Mrok przypomina świat pogrążony w grzechu i śmierci. Światlo świecy, które rozprasza ciemności, to Jezus Chrystus, nasza nadzieja.

1. Osoba prowadząca zapala świecę i mówi:

P. Światło Chrystusa.

W. Bogu niech będą dzięki.

lub

P. Narodził się Jezus Chrystus, nasza światłość i nadzieja.

W. Bogu niech będą dzięki

2. Następnie intonujemy kolędę " Gdy się Chrystus rodzi" i zapalamy resztę świateł.

3. Dalszy przebieg wieczerzy otwiera znak krzyża św. 

P. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

W. Amen.

4. Osoba prowadząca dokonuje krótkiego wprowadzenia.

Może to uczynić słowami:

Rozpoczynamy święta, podczas których będziemy wspominać i przeżywać radość z narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Zapowiadany przez proroków Zbawiciel przyszedł na świat w Betlejem jako Człowiek, rodząc się z Maryi Dziewicy. W ten sposób rozpoczął się najważniejszy czas w dziejach świata. Pan Bóg wypełnił obietnicę zbawienia wszystkich ludzi. Przez chrzest i dzięki wyznawanej przez nas wierze, także my mamy dostęp do łaski zbawienia. Bądźmy więc wdzięczni Bogu , naszemu Ojcu, i wychwalajmy Go za wielką miłość. Posluchajmy teraz słów dobrej Nowiny o przyjściu na świat Jezusa Chrystusa.

5. Prowadzący czyta fragment Ewangelii o narodzeniu jezusa.

P. Z Ewangelii według  św. Łukasza ( Łk 2, 1-14):

W owym czasie wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisać ludność całego świata. Ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.  Szli więc wszyscy, aby zapisać się, każdy do swego miasta. Wyruszył też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, gdyż pochodził z domu i rodu Dawida, aby zapisać się wraz z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. A gdy tam przebywali, nadszedł dla niej czas rozwiązania. Urodzila  swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie bylo dla nich miejsca w gospodzie.

Przebywali w tej okolicy pasterze. Kiedy nocą pilnowali swego stada, nagle ukazał im się anioł Pana i chwała Pana zewsząd ich oświecila. Wtedy ogarnął ich wielki lęk, lecz anioł powiedział im: " Nie bójcie się! Oto bowiem ogłaszam wam wielką radość, która stanie się udzialem całego ludu. Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Chrystusem Panem. A to będzie dla was znakiem: znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i położone w żłobie". I zaraz przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:

" Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał".

Oto słowo Pańskie

W. Chwała Tobie Chryste.

6. Po odczytaniu Ewangelii intonujemy kolędę " Bóg się rodzi"

7. teraz następuje wspólna modlitwa. Wezwania mogą wypowiadać różne osoby.

P. Boże, nasz Ojcze, wychwalamy Cię i dziękujemy Ci za tę świętą noc, w której Twój syn, Jezus chrystus narodzil się z Maryi Dziewicy dla naszego zbawienia.

- Obdarz naszą rodzinę darem milości, zgody i radości. Ciebie prosimy.

W. Wysłuchaj nas Panie.

- Udziel swego błogoslawieństwa także naszym sąsiadom, przyjaciolom i znajomym. ciebie prosimy.

W. wysłuchaj nas Panie.

- umacniaj w wierze i milości wszystkich wierzących, szczególnie papieąz, biskupów, kaplanów, osoby Tobie poświęcone. Spraw, aby Kościół był na ziemi widzialnym znakiem Twojej dobroci i milosierdzia. Ciebie prosimy.

W. Wysłuchaj nas Panie.

- Zachowaj nas, Boże, od wszelkiego nieszczęścia: glodu, wojny, klęsk żywiołowych, niesprawiedliwości spolecznej, abyśmy mogli, ku twojej chwale, wieść życie ciche i spokojne. Ciebie prosimy.

W. Wysluchaj nas Panie.

- Obdarz potrzebnymi łaskami wszystkich, którzy nam dobrze życzą i czynią. Błogosław tym, którym wysłaliśmy życzenia świąteczne. Ciebie prosimy.

W. Wysłuchaj nas Panie.

( Można dodać inne prośby)

- Obdarz naszych bliskich zmarlych  można wymienić imiona) wiecznym szczęściem i radością z przebywania z Tobą w niebie. Ciebie prosimy.

W. Wysłuchaj nas Panie.

8. Osoba prowadząca mówi;

P. Jezus Chrystus, rodząc się z Maryi, stał się naszym Bratem. On nauczył nas zwracać  się do Boga jako do naszego Ojca. Módlmy się więc wspólnie.

Ojcze nasz...

P. Prośmy Matkę Najświętszą o opiekę nad nami i wstawiennictwo u Syna bożego.

zdrowaś Maryjo...

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu...

P. Módlmy się( następuje chwila ciszy).

Panie , nasz Boże, ty z milości do każdego czlowieka posłałeś na świat swojego Jednorodzonego syna. spraw, abyśmy przyjęli Go do naszego domu i zawsze postępowali zgodnie z przykazaniem miłości, które On nam zostawił. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.

9. Błogosławieństwo opłatków i dzielenie się nimi.

P. Teraz pobłogosławimy opłatki i podzielimy się nimi. Niech ten gest łamania chleba będzie wyrazem naszej wzajemnej milości i przebaczenia.

Panie, Boże, prosimy Cię, poblogosław nas i te  opłatki + ( prowadzący kreśli nad opłatkami znak Krzyża), którymi będziemy się dzielić. Obdarz nas wszystkich Twoim pokojem i spraw, abyśmy na co dzień żyli w miłości i chętnie dzielili się dobrami, których nam udzielasz. 

Przez Chrystusa Pana Naszego.

W. Amen.

Wszyscy dzielą się opłatkiem.

10. Po złożeniu życzeń można zaśpiewać kolędę " dzisiaj w Betlejem" lub inną. Można, według uznania, odmówić jeszcze modlitwę przed posiłkiem:

P. Pobłogosław, Panie Boże, nas, pobłogosław ten świąteczny posiłek, który chcemy spożywać z radością i wdzięcznością. Spraw, abyśmy umocnieni na ciele, wytrwale zabiegali o dobra duchowe.

Przez Chrystusa Pana naszego.

W. Amen.

Spożywamy wieczerzę.

Wigilia Bożego Narodzenia

Słowo " wigilia" wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza czuwanie, straż nocną. chrześcijańskie wigilie mają swoje źródło w żydowskich dniach przygotowania, które poprzedzały szabat i inne święta. Wieczorem tego dnia rozpoczynano już świąteczne obchody. Podobnie w liturgii kościoła, wigilia otwiera obchody danego święta.

Szopka Bożonarodzeniowa

Pierwszą szopkę przedstawiającą scenę narodzenia Jezusa Chrystusa urządził św. Franciszek z Asyżu w 1223 roku, w skalnej grocie w pobliżu Greccio. Zwyczaj ten rozprzestrzenił się na całe Wlochy, Europę i świat. Ustawiając w stajence figurki Dzieciątka, Maryi, Józefa, pastery, zwierząt...chcemy lepiej uświadomić sobie prostotę, ubóstwo i pokorę, z jakimi przyszedł na świat Jezus Chrystus. On, Król królów, wyrzekł się chwały należnej Mu jako Bogu, ogołocił samego siebie i uniżył, stając się podobnym do ludzi. 
( por. Flp 2,6-7)

Kolęda raz jeszcze

Iść do kogoś" po kolędzie" oznacza odwiedzić go z racji świąt Bożego Narodzenia, pójść z życzeniami. Kolęda to także ludowy zwyczaj związany z tym okresem. W Polsce mamy bogatą tradycję " chodzenia po kolędzie", choć coraz rzadziej można spotkać prawdziwych kolędników, tj. przebierańców, którzy odwiedzając domy, bawią mieszkańców przedstawieniami, śpiewem kolęd, a czasem także psotami.

Kolęda, czyli wizyta duszpasterska

Tym słowem określamy także doroczną wizytę duszpasterzy w naszych domach, przypadającą zwykle w okresie Bożego Narodzenia. Jest to okazja do osobistego spotkania z księdzem, wzajemnego poznania się, do rozmowy o ważnych sprawach parafii i rodziny. Kapłan przynosi do naszych domów błogosławieństwo, a w jego osobie naszym rodzinom i dziełom błogosławi sam Jezus Chrystus. Taki wlaśnie jest cel kolędy, dlatego nie pozwólmy, by jej znaczenie przyslaniała nam przysłowiowa " koperta".
Czasem przy okazji wizyty duszpasterskiej kreśli się na drzwiach znaki K+M+B oraz cyfry - datę aktualnego roku. Tradycyjnie litery te interpretuje się jako inicjały imion trzech mędrców : Kacpra, Melchiora i Baltazara, którzy przybyli ze Wschodu do Betlejem. Zapisane w formie C+M+B można także interpretować jako skrót zwrotu Christus mansionem benedicat, czyli " Niech Chrystus błogosławi ten dom".(źródło ; Boże Narodzenie rodzinne święta ks. Bogusław ZemanSSP)

Kolędy

Pieśni oparte na biblijnych opisach narodzin Jezusa, pokłonu pasterzy i mędrców, nazywamy kolędami. Są one swoistym wykładem teologii wcielenia Syna Bożego. Obok kolęd, powstały także ludowe piosenki oparte na motywach bożonarodzeniowych, tzw. kolędy domowe lub pastorałki. Skarbiec tych świątecznych śpiewów kształtował się przez wieki. W Polsce znamy ponad pół tysiąca kolęd. Wiele z nich zawiera aluzje do wydarzeń historycznych okresu, w którym powstawały. 
Warto wiedzieć, że nazwa kolęda, używana w odniesieniu do śpiewów o Bożym Narodzeniu, utrwaliła się dopiero w XVII wieku. Wywodzi się natomiast z czasów rzymskich, od słowa calendae, które oznaczało pierwszy dzień miesiąca. Od 153 roku przed Chrystusem szczególnie ważne były calendae styczniowe, kiedy to w Imperium Rzymskim obejmowali swój urząd konsulowie. Dzień 1 stycznia stał się początkiem roku cywilnego i jako taki został potwierdzony przez Juliusza Cezara przy reformie kalendarza, której dokonał w 46 roku przed Chrystusem ( stąd nazwa kalendarz juliański). Rzym świętował hucznie początek roku. Z nastaniem chrześcijaństwa te świąteczne obchody związano z narodzeniem Jezusa Chrystusa,, który swoim przyjściem na świat dał początek nowej erze.

Święta są ważne dla rodziny

Święta gromadzą i jednoczą rodzinę, umacniają zdrowe więzi jej członków, pomagają nawiązać zerwane. Są wspaniałą okazją do pokonywania uprzedzeń, do wzajemnego przebaczania i podjęcia starań dla budowania lepszej domowej wspólnoty. Dobrze przeżyte święta stają się doświadczeniem i bogactwem całej rodziny; " momentem", za którym się tęskni, do którego się powraca i który chce się ponawiać. Umacnianiu więzi służy także 
" świąteczna twórczość" rodziny, która pomoże wypracowywać i wzbogacać skarbiec własnych, domowych tradycji. Pielęgnowanie rodzinnych zwyczajów daje domownikom mocne poczucie wspólnoty.

Święta są ważne dla wiary

W świętach ważne jest nie tylko wspomnienie wydarzenia przyjścia na świat Jezusa Chrystusa. Liturgia Kościoła daje nam możliwość prawdziwego uczestniczenia w tym wydarzeniu przez sakramenty święte. Spowiedź święta dopełnia naszych adwentowych przygotowań do świąt, a Komunia Święta rzeczywiście wprowadza do groty naszych serc żywego Jezusa Chrystusa. Oczekiwaniu na ten moment sprzyja zalecany przez Kościół post wigilijny, czyli wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Duchowemu charakterowi świąt musi bowiem odpowiadać duchowy charakter przygotowań. Stąd praktyka postu, który właściwie rozumiany i przeżywany, zawsze ukierunkowuje ku Bogu i sprawom ducha.

(Boże Narodzenie rodzinne święta, Ks. Bogusław Zeman SSP)

Według obowiązujących przepisów kościelnych w wigilię Bożego Narodzenia nie obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych. Jednakże biskupi polscy zachęcają do niego ze względu na wyjątkowy charakter tego dnia w naszym kraju.

Złagodzenie przepisów postnych nastąpiło z chwilą wprowadzenia w 1983 roku nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Zmiany te potwierdził II Synod Plenarny w Polsce, dokładną zaś ich wykładnię przedstawili polscy biskupi w 2003 r. w specjalnym liście pasterskim nt. przykazań kościelnych.

Hierarchowie przypominają w nim, że "wstrzemięźliwość od spożywania mięsa lub innych pokarmów, zgodnie z zarządzeniem Konferencji Episkopatu, należy zachowywać we wszystkie piątki całego roku, chyba że w danym dniu przypada jakaś uroczystość. Natomiast wstrzemięźliwość i post obowiązują w Środę Popielcową oraz w piątek Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa". Oznacza to, że jeśli ktoś nie zachowa postu w Wigilię, to nie ma grzechu.

Jednak "zachęcamy, zgodnie z postanowieniem II Polskiego Synodu Plenarnego, do zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w wigilię Bożego Narodzenia, ze względu na wyjątkowy charakter tego dnia w Polsce. Przypominamy też, że wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 14. rok życia" - napisali w liście biskupi.

(żródło: http://ekai.pl/wydarzenia/ciekawostki/x17088/czy-w-wigilie-obowiazuje-post/)

Choinka

Zwyczaj stawiania w domu przystrojonej choinki trafił do Polski z Niemiec w XIX wieku.

Temu wiecznie zielonemu drzewku przypisano symbolikę rajskiego drzewa życia,

które było świadkiem grzechu Adama i Ewy. Stąd też dekoracja drzewka;

jabłka(dziś zastąpione szklanymi bombkami), wijące się jak wąż kusiciel łańcuchy,

które symbolizowały także okowy grzechu. W Polsce czasów zaborów choinkowe łańcuchy

oznaczały zniewolenie Ojczyzny.

Umieszczanie na gałązkach choinki światełek, a na jej czubku gwiazdy,

wyraża radosną nowinę o przychodzącym Świetle – Jezusie Chrystusie – który niszczy ciemności i wyzwala spod panowania zła.

On jest źródłem życia, co wymownie symbolizuje wiecznie zielone drzewo iglaste.

Choinka kryje w sobie także zapowiedź drzewa, na którym umarł Chrystus.

Zgodnie z legendą apokryficzną, krzyż Jezusa został wyciosany z drzewa ściętego w raju.

W ten sposób symbol drzewa spina dzieje zbawienia człowieka:

od rajskiego drzewa poznania dobra i zła do drzewa krzyża,

na którym Jezus zniszczył skutki grzechu pierworodnego i ponownie otworzył

ludziom bramy raju.

Gwiazda

Przyjście na świat Jezusa Chrystusa zakończyło epokę mroku i cienia śmierci(Łk 1,79)

Spełniła się nadzieja na nowe życie i zbawienie.

Opuszczenie krainy cienia i przejście do radosnej światłości symbolizuje wędrówka mędrców,

którzy przybyli do Jezusa prowadzeni przez gwiazdę.

Tak też światło łaski Bożej prowadzi każdego człowieka do spotkania z Chrystusem, Królem miłości.

Na pamiątkę gwiazdy, która przywiodła mędrców do Betlejem, zwyczaj każe rozpoczynać wieczerzę

wigilijną z chwilą pojawienia się na niebie pierwszej gwiazdki.

                                                                                                                                                                                                                    

Opłatek

Najważniejszym momentem wieczerzy wigilijnej

jest dzielenie się opłatkiem,

czyli cienkim, niekwaszonym chlebem.

w tej pięknej, polskiej tradycji kryje się echo

starochrześcijańskiego zwyczaju święcenia

chlebów, tzw. eulogii.

Były one składane na ołtarzu podczas Mszy Świętej.

Eulogie nie były ciałem Chrystusa,

gdyż nie konsekrowano ich, a jedynie błogosławiono.

Na znak duchowej jedności i braterskiej miłości

zanoszono je tym,

którzy nie mogli wziąć udziału w Eucharystii.

Polski opłatek podobnie jak eulogie,

jest symbolem wzajemnej miłości,

przebaczenia i jedności,

a także wyrazem najgłębszych i najszlachetniejszych życzeń,

jak również gotowości dzielenia się sobą z bliźnimi.

Warto więc zadbać o to, aby ten moment wieczerzy

był właściwie rozumiany i przeżywany.

Niech w święta w Twoim domu

zagości mądrość i zgoda,

uśmiech i dostatek.

Niech przez cały rok nie brakuje miłości

Przesyłam uściski i biały opłatek.

Świeca

W ostatnich latach stół wigilijny wzbogacił się o nowy element.

Jest nim świeca Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom,

podjętego wspólnie przez charytatywne organizacje

trzech największych polskich Kościołów:

Caritas Polską Kościoła Rzymskokatolickiego,

Diakonię Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP

I Eleos Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Fundusze ze sprzedaży tych świec są przeznaczone na pomoc

dzieciom z rodzin ubogich, pokrzywdzonym w wyniku

klęsk żywiołowych, sierotom.

Płomień wigilijnej świecy rozprasza ciemności smutku

i zniechęcenia i jest praktycznym sposobem głoszenia

orędzia pokoju i miłości.

Sami doświadczamy bezinteresownej miłości od Boga,

który bez naszych zasług ofiarował nam swojego Syna.

Przyjmując ten Dar, możemy odwzajemnić go miłością do bliźnich.

Puste miejsce przy stole

Piękna tradycja ustawiania na stole dodatkowego nakrycia

nawiązuje do zaduszkowego charakteru świąt Bożego Narodzenia.

Jest to bowiem czas jedności także z tymi,

którzy już odeszli do wieczności.

wolne miejsce przy stole może także przywodzić na pamięć żyjących

członków najbliższej rodziny, którzy z różnych powodów

nie mogą zasiąść do wigilijnej wieczerzy.

Wreszcie jest ono wyrazem solidarności

ze wszystkimi ludźmispędzającymi święta samotnie.

Przygotowanie wolnego miejsca przy stole

wyraża gotowość życzliwego przyjęcia w ten wieczór

także niespodziewanego gościa.

Nikt bowiem w te święta nie powinien czuć się samotny.

A nadzieja znów wstąpi w nas,
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł Świateczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu.
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironi losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens,

Że nie trzeba żałować przyjaciół.

Że gdziekolwiek są dobrze im jest,

Bo są z nami choć w innej postaci.

I przekonaj, że tak ma być,

Że po włosach tych wciaż drży powietrze,

Że odeszli po to by żyć.

I tym razem będą żyć wiecznie.

Przyjdź na świat,

By wyrównać rachunki strat.

Żeby zająć wsród nas,

Puste miejsce przy stole.

Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,

I zapomnieć że są puste miejsca przy stole.

A nadzieja znów wstąpi w nas,

Nieobecnych pojawią sie cienie.

Uwierzyli kolejny raz,

W jeszcze jedno Boże Narodzenie.

I choć przygasł świateczny gwar,

Bo zabrakło znów czyjegoś głosu.

Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,

Wbrew tak zwanej ironi losu.

Przyjdź na świat,

By wyrównać rachunki strat.

Żeby zająć wsród nas,

Puste miejsce przy stole.

Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,

I zapomnieć że są puste miejsca przy stole.

SIANO I SŁOMA

Stara tradycja wymaga, aby w domu znalazła się choć odrobina siana lub słomy.

Kiedyś słano nimi podłogi domów, a nawet posadzki kościołów.

Dziś zachował się zwyczaj wkładania siana pod obrus,

którym przykryty jest świąteczny stół.

Siano i słoma przypominają ubóstwo Świętej Rodziny

i fakt, że nowo narodzony Jezus został położony w żłobie.