Staję w prawdzie sumienia oświeconego łaską Ducha Bożego. Jako drogę pojednania z Bogiem wybieram nauczanie Jana Pawła II o dekalogu, Ewangelii miłości i obowiązkach wobec Kościoła. Pierwszą sprawą, nad którą chcę się zastanowić, jest moje zainteresowanie dziedzictwem nauczania Ojca Świętego i powracanie do jego słów.
1. Moja praca nad rozwijaniem wiedzy religijnej; modlitwa o łaskę wiary; poszukiwanie okazji i źródeł do pogłębiania duchowości; odwaga w publicznym wyznaniu wiary; uczenie się o życiu świadków Chrystusa wiernych aż do męczeństwa.
2. Kultura mojego języka i poszanowanie imion świętych; zainteresowanie magią (amulety, horoskopy, wróżby); plotkarstwo i bezpodstawna krytyka Kościoła; bezmyślne przysięgi, zapomniane ślubowania, wzywanie Boga i świętych na świadków w złej wierze, „rzucanie słów na wiatr”.
3. Świętowanie niedzieli i świąt kościelnych (czas poświęcony na rozwój swojej duchowości; czas dla rodziny, dla wspólnoty; udział we Mszy Świętej; lektura Pisma Świętego); unikanie niekoniecznych zakupów; szukanie sposobu uczestniczenia we Mszy, gdy ktoś pracuje, podróżuje czy uczy się w dni świąteczne; świadectwo wiary wobec rodziny i znajomych.
4. Pielęgnowanie międzypokoleniowej solidarności rodzinnej; odpowiedzialność za wychowanie młodszych w szacunku dla starszych; pamięć o swoich rodzicach i dziadkach (utrzymywanie kontaktów, wsparcie materialne i duchowe, opieka w chorobie, czas im poświęcany, cierpliwość i zainteresowanie); pielęgnowanie pamięci o zmarłych krewnych: opieka nad grobem, pamiątki rodzinne, rocznice.
5. Poszanowanie życia od poczęcia do naturalnej śmierci według nauki Kościoła; rozmowa na ten temat w rodzinie i wśród znajomych; dbanie o zdrowie własne i najbliższych; nałogi, uzależnienia i sposób podejścia do nich u siebie i innych; prowadzenie samochodu (szybkość, rozwaga, alkohol, sprawy techniczne); krwiodawstwo, deklaracja o dawstwie organów do przeszczepu, wspieranie fundacji charytatywnych; wychowanie dzieci i młodzieży: zwracanie uwagi na lektury, gry, filmy promujące zabijanie.
6. Miłość, wierność i uczciwość małżeńska; czystość przedmałżeńska, we wdowieństwie i w celibacie; podejście do prostytucji, zdrady, konkubinatu, handlu erotycznego, filmów, pism i gier pornograficznych; szacunek dla ciała, płodności i odpowiedzialność za drugą osobę; wspieranie domów samotnej matki, sierocińców, akcji na rzecz rodzin zastępczych.
7. Uczciwość i prawość wobec cudzego i własnego majątku; przestrzeganie prawa w zakresie finansów, pracy i płacy, działalności gospodarczej; unikanie współpracy w działaniach przestępczych, korupcji i nieuczciwej polityce; niemarnowanie cudzego i własnego czasu; uczenie dzieci uczciwości w pracy.
8. Słowność, wierność danemu słowu, uczciwość i wiarygodność w dawaniu świadectwa o innych osobach; unikanie życia w zakłamaniu religijnym i etycznym: zainteresowanie nauką moralną Kościoła (literatura, rekolekcje, media katolickie); niekorzystanie z mediów antyklerykalnych i ateistycznych; obrona dobrego imienia innych osób i nieoczernianie ich bezpodstawne; odwaga i mądrość w konfrontacji z cudzymi oskarżeniami wobec siebie.
9. Lojalność i poszanowanie cudzej rodziny, małżeństwa, przyjaźni; unikanie prowokowania zdrady („mentalność serialowa”) i mądra reakcja na pokusy; modlitwa za małżeństwa, celibatariuszy, młodych i wdowców przeżywających kryzysy, rozsądne chrześcijańskie podejście do „orientacji homoseksualnej” i innych dewiacji.
10. Odpowiedzialność za sprawy kościelne (sprawy organizacyjne i materialne parafii), społeczne (edukacja, ekologia, kultura), polityczne (udział w wyborach, popieranie partii i osób, udział w debacie prywatnej i publicznej); solidarność z pokrzywdzonymi w kraju i za granicą; modlitwa o pokój, udział w dialogu i pojednaniu, szacunek dla osób z innych kultur i religii.
Przykazanie miłości sformułowane przez Pana Jezusa porządkuje hierarchię: najpierw Bóg, potem drugi człowiek i ja. Kochać Boga to tęsknić za pełnią wspólnoty z Nim (troska o stan łaski uświęcającej, przyjaźń z Matką Pana i świętymi, komunia z Kościołem). Pragnienie własnego zbawienia i błogosławienie innym to dwa filary miłości bliźniego. Miłość ogarnia wszystkie obszary życia duchowego i materialnego w czasie i wieczności.
Najtrudniejsze zadanie ma chrześcijanin wobec nieprzyjaciela. Odważne i pokorne spotkanie Jana Pawła II z Ali Agcą oraz jednoznaczna postawa w spotkaniach z dyktatorami i odpowiedzialnymi za wojny w świecie uczą nas mądrego widzenia sprawiedliwości jako drogi miłosierdzia. Szkoła miłosierdzia według Ojca Świętego Jana Pawła II pozwala odbudowywać zerwane mosty. Miłość ma twarz Jezusa i Maryi. Ma twarz Matki Teresy i Ojca Pio. Ma twarz Jana Pawła II. Może mieć też twoją twarz..
Źródło; Modlitewnik za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II
Imprimatur
Kuria Metropolitalna w Krakowie
nr 150/2014, 27 stycznia 2014 r.
