Aktualny czas w Warszawa:
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ŚW. ZYGMUNT SZCZĘSNY ZIELIŃSKI. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ŚW. ZYGMUNT SZCZĘSNY ZIELIŃSKI. Pokaż wszystkie posty

środa, 16 września 2015

Droga Krzyżowa ze świętym Zygmuntem Szczęsnym Felińskim

 
Stacja I
Jezus na śmierć skazany

 Kłaniamy Ci się, Jezu Chryste i błogosławimy Tobie,
- Żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył

„Oto człowiek”.
Jezus postawiony przed sądem Piłata.
„Ukrzyżuj Go”
(J 19, 5; Mk 15, 13, 14)

Jezus, który przyszedł na ziemię z miłości, oddaje swe życie Ojcu za zbawienie świata. Za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego idźmy śladami Chrystusa, z wiarą i miłością pełniąc wolę Bożą. „Ofiarujmy Bogu cierpienia nasze, a On nie wypuści nas ze swej opieki”. „Naśladować Jezusa, by się przemienić w Jezusa – oto alfa i omega doskonałości chrześcijańskiej i jedyny cel pracy wewnętrznej”.

• Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.
• I Ty, któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami.

Stacja II
Jezus bierze Krzyż na ramiona

Jezus zachęca:
„Jeśli kto chce pójść za Mną, …
niech weźmie krzyż swój
i niech Mnie naśladuje”
(Łk 9, 23)

Św. Zygmunt Szczęsny niósł krzyż swojego życia z ufnym poddaniem się Opatrzności. I nas zachęca, abyśmy w trudnych chwilach zaufali Bogu i potrafili „zachować się na wzór Zbawiciela na Krzyżu i na wzór Maryi pod Krzyżem”. „Starajmy się tak umiłować wolę Bożą, jak ją umiłowała Maryja”.
 
Stacja III
Jezus upada pod ciężarem Krzyża

„Mąż Boleści” …
upada pod ciężarem naszych win.

Krzyż znaczył drogę życia św. Zygmunta Szczęsnego i to od młodości; często przygniatał go do ziemi, ale jednocześnie „odrywał” od spraw tego świata. I nam wskazuje tę drogę: „Poszliśmy za Chrystusem w nadziei dzielenia kiedyś chwały Jego w niebie; naśladujmy Go na ziemi w niesieniu krzyża”. „Królestwo Boże rośnie i umacnia się w ogniu cierpienia”.

Stacja IV
Jezus spotyka Matkę swoją
 
Matka towarzyszyła Jezusowi aż na Kalwarię.
Spotkanie – co za boleść dla Matki…
 
Św. Zygmunt Szczęsny z ufnością wzywał pomocy Matki Najświętszej. Za jego wzorem wołamy: „Matko Boga, bądź naszą Matką”. „O Maryjo! Orędowniczko nasza i Pośredniczko! Dopomóż nam…”. Prowadź nas do Jezusa. Wspieraj nas, o Matko Miłosierdzia. Matko Bolesna, uproś nam łaskę wytrwania w cierpieniu na drodze krzyżowej naszego życia.

Stacja V
Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi dźwigać Krzyż

Szymon przechodził obok.
Przymusili go, by dźwigał krzyż Chrystusa.

Ciężki był krzyż pasterzowania św. Zygmunta Szczęsnego w Warszawie; potrzebował pomocy; nieliczni go zrozumieli. Czuł jednak, że Jezus „własny ramieniem podtrzymuje jego krzyż”. I nasz wzrok kieruje ku niebu, „gdzie zamienimy cierniową koronę na promienny wieniec chwały”. „Nie ma utrapienia, w którym nie można by znaleźć pociechy, przypominając, ile i z jakim poddaniem cierpiał nasz Zbawiciel”.

Stacja VI
Weronika ociera twarz Jezusowi

Na chuście Weroniki
odbiło się Oblicze Zbawiciela.

W każdym uczynku miłości jest odbita Twarz Chrystusa. Czy spotykam na mej drodze Weronikę? Może to ja mam być dla innych współczującą Weroniką. Św. Zygmunt Szczęsny kieruje ku nam ewangeliczną zachętę, byśmy „nie miłowali słowem, ani językiem, ale uczynkiem i prawdą” (1 J 3, 18).

Stacja VII
Drugi upadek pod Krzyżem

Krzyż naszych win przygniata Chrystusa.
Bóg-Człowiek upada, by dźwigać człowieka.

W trudnych chwilach pasterzowania w Warszawie św. Zygmunt Szczęsny modlił się słowami: „Dziękuję Ci, Boże, za wszystkie łzy, … za wszystkie krzyże i utrapienia, które na mnie zesłałeś, bo wśród tych krzyżów i utrapień zapomniałem o sobie, a Ciebie szukałem!” czy my dziękujemy Bogu za krzyże i utrapienia, czy błagamy o pomoc, czy szukamy Boga?
 
Stacja VIII
Jezus upomina niewiasty płaczące

„Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną,
płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi”
(Łk 23, 28)

Św. Zygmunt Szczęsny zachęcał kobiety spotkane na drodze swojego życia, do współpracy w szerzeniu Królestwa Bożego na ziemi, Królestwa miłości, pokoju i sprawiedliwości. Wskazywał na Chrystusa jako na wzór dobroci i miłosierdzia i zachęcał do naśladowania Go: „Stać się podobnym Chrystusowi, przeistoczyć się w Niego – oto szczyt ludzkiej godności, do którego zmierzać powinniśmy”.

Stacja IX
Jezus po raz trzeci upada pod Krzyżem

Jezu Chryste,
upadający pod brzemieniem win naszych,
naucz nas pokory krzyża, która ma moc dźwigania.
 
Kolejny krzyż, który przygniótł św. Zygmunta Szczęsnego, to krzyż wygnania. Przyjął go w duchu pokuty. Mając „zamknięte pole” do czynnej działalności, starał się, by umiłować „wolę Bożą”, choć była dlań „gorzka”. Całą ufność położył w „Miłosierdziu Pańskim”, gotowy „iść za Ukrzyżowanym aż na Kalwarię”. „Błogosławiony to krzyż…, pisał. Łzy, co krzyż taki wyciskają, nie są łzami zgryzoty i rozpaczy, ale wdzięczności tylko, skruchy i miłości” (1866).

Stacja X
Jezus obnażony z szat

Jezus uczy nas
prawdy, odwagi, uszanowania ciała,
które jest „świątynią Ducha Świętego”.
 
Św. Zygmunt Szczęsny wysoko cenił niewinność, czystość; pragnął być „czysty jak brylant” i „przezroczysty jak brylant”. Cenił też prawdę: najsilniej przemawiały do jego serca i umysłu słowa Zbawiciela: „Jam jest prawda”. O ducha prawdy módlmy się wraz z nim za przyczyną Matki Najświętszej: „Uproś nam tylko ofiary ducha, byśmy za prawdę szli choć na stos”.

Stacja XI
Jezus przybity do Krzyża

„A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł …
na Golgotę, Tam Go ukrzyżowali …”

Krzyż, znak męki Zbawiciela stał się szczególnie bliski dla św. Zygmunta Szczęsnego. „Tylko u stóp Krzyża, mawiał – zaczerpnąć możemy siły do wiernego wypełnienia woli Bożej na stanowisku na jakim podobało się Opatrzności nas umieścić”. Wspieraj nas Matko Miłosierdzia.

Stacja XII
Jezus umiera na Krzyżu

„Ojcze przebacz im…” „Boże mój, Boże mój…”
(Łk 23; Mt 27)
„Niewiasto, oto syn Twój”; „oto Matka twoja” …
„Wykonało się”
(J 19)

Stańmy duchowo u stóp krzyża wraz ze św. Zygmuntem Szczęsnym, który nam mówi: „Błogosławieni, których godzina próby zastanie pod krzyżem z Maryją”. I módlmy się jego słowami: „O Maryjo, coś cięższą niż z własnego życia złożyła pod krzyżem ofiarę, uproś nam ducha zaparcia się i szczerą gorliwość o chwałę Bożą i dusz zbawienie”.

Stacja XIII
Jezus zdjęty z Krzyża i złożony w ramionach Matki

„Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok
i natychmiast wypłynęła krew i woda”
(J, 19, 31-34)

Maryja, która przeszła przez ukrycie Nazaretu, ubóstwo Stajenki Betlejemskiej i „duchowe męczeństwo na Kalwarii, była dla św. Zygmunta Szczęsnego wzorem wiernego trwania przy Chrystusie. Wraz z nim u „Matki Kościoła” szukajmy pomocy: „Maryja jest naszym wspomożeniem, Maryja jest naszą pocieszycielką, Maryja nasza ucieczką, Maryja gwiazdą naszą wśród tego morza pełnego nawałnic, jaki jest to życie doczesne”.

Stacja XIV
Ciało Jezusa złożone w grobie

„Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei… Józef
zabrał ciało, … i złożył w swoim grobie…”
(Mt 27, 57-61)

Czy wszystko się skończyło? Chrystus Zmartwychwstał. Św. Zygmunt Szczęsny zachęca nas do ufności, do położenia nadziei w Opatrzności, w Miłosierdziu Bożym. „Szukajmy przede wszystkim Królestwa Bożego i sprawiedliwości Jego, idźmy bez wahania za głosem obowiązku, a Pan będzie mocą i obroną naszą”. „Pamiętajcie, że męka i śmierć trwają trzy dni tylko, a Zmartwychwstanie trwa na wieki”. „Uciekajmy się do Maryi jak dzieci do Matki, a Ona próśb naszych nie odrzuci”.

ZAKOŃCZENIE

Droga Krzyżowa wraz ze św. Zygmuntem Szczęsnym prowadzi nas do stóp ołtarza, do Chrystusa utajonego w Najświętszym Sakramencie. Chrystus „pozostał z nami” pod postacią chleba i wina. „Starajmy się jak najwięcej czasu spędzić w obecności Przenajświętszego Sakramentu”. „Ja jestem Drogą i Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przez mnie” (J14,6). „Słowa te były dla mnie zawsze probierzem każdej teorii i podstawą czynu”. „Nauka… Zbawcy była dla mnie świętą i niewątpliwą Prawdą.

Nowenna ku czci św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego



P. W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego
W. Amen.

 Módlmy się:
 
Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.

 P. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie.
W. I odnowisz oblicze ziemi.

Dzień 1

 Rodzina Bogiem silna

„Szczęśliwy, kto ma taką rodzinę, od której nigdy nie doznaje zmartwienia, tylko zawsze radość i pociechę, a wszystko to winniśmy Drogiej Mamie, która nas w takiej zgodzie i jedności wychować umiała” (1847).

Św. Zygmunt Szczęsny wzrastał w rodzinie głęboko religijnej, przywiązanej do wiary ojców i Kościoła katolickiego. Z ewangelicznej atmosfery domu rodzinnego wyniósł mocny fundament wiary i moralności chrześcijańskiej. Niejednokrotnie dziękował Bogu za rodzinę, darzył ją uczuciem wielkim, ale nie zapominał „o jedynym, prawdziwym celu człowieka”.

Módlmy się za rodziny nasze, by umacniała je wiara, wzajemna miłość i nieograniczona ufność w opiekę Opatrzności Bożej.

 P. Święty Zygmuncie Szczęsny
W. Módl się za nami.

Dzień 2
Pod znakiem Opatrzności


„Przekonany jestem, że zachowując serce niewinne, religię i miłość braterską dla bliźnich, nie zboczę nigdy z drogi prawej; są to moje jedyne, ale nieocenione bogactwa”. „Mój punkt widzenia – to wiara, chciałbym, aby wszystko, co mi się podoba, co mnie czaruje i zachwyca, miało w niej swój początek” (1843, 1844).

Św. Zygmunt Szczęsny wcześnie utracił dom rodzinny, głęboko jednak zapadły w jego serce słowa umierającego ojca i matki zesłanej na Syberię, wskazujące dzieciom: „miłosierna ręka Opatrzności będzie czuwać nad wami”.

Módlmy się za młodzież uczącą się i studiującą, aby umiała wybierać w życiu to, co dobre i piękne, oraz opierać swoje życie – jak św. Zygmunt Szczęsny – na skale wiary, braterskiej miłości bliźniego i poświęceniu dla wspólnego dobra.

Dzień 3
Wsłuchany w głos Pana


„Pamiętajmy zawsze, że Chrystus powiedział, że dwom Panom naraz służyć nie można, obierzmy więc sobie Pana i Jemu wierni zostańmy” (1849)

Powyższe słowa wypowiedział Zygmunt Szczęsny w Paryżu po klęsce powstania poznańskiego, w którym brał udział (1848), i po śmierci przyjaciela Juliusza Słowackiego, który zmarł na jego rękach (3 kwietnia 1849). Wsłuchany w głos Pana, usłyszał Jego wołanie i w 29 roku życia poszedł za Jego wezwaniem, by służyć Bogu i ludziom.

 Módlmy się za powołanych, by z odwagą i poświęceniem, jak św. Zygmunt Szczęsny, poszli za głosem Bożym.

Dzień 4
Kapłan według Serca Jezusowego


„Szczęśliwy jestem, że Bóg… raczył mię powołać na swego sługę”. „Nie proszę przeto Pana Boga, aby to lub owo zrządził, ale żeby wszystko to, co zrządzić raczy, miało dla mnie taki urok i powab, dlatego tylko, że to jest wola Jego, żebym pokusy nawet nie miał czego innego pragnąć”.
„Zdałem się zupełnie na Opatrzność i pewny jestem, że to, co Pan zrządzi, będzie najlepsze” (1855, 1857).

Św. Zygmunt Szczęsny otrzymał święcenia kapłańskie 8 września 1855 roku w Petersburgu. W działalności duszpasterskiej wiernie szedł za Chrystusem, który był dla niego „Drogą, Prawdą i Życiem”.
Jego oddanie się Bogu i Kościołowi, który nazywał Matką, potwierdzają słowa: „Tak, Panie, Kościół, to najdroższy skarb mój, to cel życia mojego, to jedyne kochanie moje na ziemi, boś Ty jest Duszą Jego, a On Mistycznym Ciałem Twoim”.

Módlmy się za kapłanów, aby za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego z gorliwością i poświęceniem prowadzili wiernych ku świętości.

Dzień 5
Szedł drogą Krzyża


„Z postawieniem nogi na ziemi warszawskiej rozpoczęło się moje trudne, po ludzku mówiąc, niemożebne posłannictwo”. „Jedyną moją ambicją było pozostać zawsze w prawdzie, być moralnie jak brylant przezroczystym, a jeśli być może – i czystym jak brylant… Szedłem zawsze za tym, co poczytywałem za prawdę lub obowiązek („Pamiętniki” 504, 5011).

W dniu 6 stycznia 1862 r. bł. Pius IX mianował ks. Felińskiego arcybiskupem warszawskim. Jego krótkie pasterzowanie, w trudnym okresie manifestacji i powstania styczniowego (1863), przyrównywano do tragedii, dramatu, do ciernistej drogi krzyżowej, która po 16 miesiącach zaprowadziła go na wygnanie. Ten gorliwy Pasterz przyniósł do Warszawy ducha odrodzenia, który ogarnął całą Archidiecezję.

Módlmy się, za przyczyną św. Zygmunta Szczęsnego, by duch odrodzenia religijnego i moralnego ogarnął nas samych, nasze domy, parafie, diecezje, ojczyznę.

Dzień 6
Pan wywiódł go na „pustynię”


„Coraz to wyraźniej widzę, że mnie ręka Pańska na tę pustynię wyprowadziła, by mi wewnętrzne odrodzenie się w duchu Bożym ułatwić… Błogosławiony to krzyż, co zamiast do ziemi przygniatać, od ziemi owszem odrywa i wzrok duszy wciąż ku niebu podniesiony trzymać rozkazuje. Łzy, co krzyż taki wyciska, nie są łzami zgryzoty i rozpaczy, ale wdzięczności tylko, skruchy i miłości…” (1866).

Skazany na wygnanie abp Feliński spędził w Jarosławiu nad Wołgą 20 lat, oddany umartwieniu, modlitwie i dziełom miłosierdzia; promieniował świętością życia. Otoczył opieką katolików miejscowych i polskich zesłańców na Syberii, niosąc im pokrzepienie duchowe i pomoc materialną. Uwolniony w 1883 r. poszedł na drugie wygnanie i w Dźwinaczce na Podolu spędził 12 ostatnich lat swojego życia, oddany pracy kapłańskiej wśród ludności wiejskiej, gdzie zasłynął jako „apostoł pokoju i zgody narodowej”.

Módlmy się za ludzi pokrzywdzonych, niewinnie oskarżonych, prześladowanych, aby za przykładem św. Zygmunta Szczęsnego, umocnieni duchowo, trwali wiernie przy Chrystusie.

Dzień 7
Założyciel – opiekun ubogich


„Mam obecnie dwa wielkie zadania do wypełnienia. Jako dyrektor Schroniska mam dać podstawy stowarzyszeniu, „czyli kongregacji pobożnych niewiast, które z miłości dla Boga pragną poświęcić się służbie bliźniego”. „Organizujemy… rodzaj sali ochrony dla biednych dziewcząt katolickich, gdzie by się uczyły katechizmu czytać, pisać i robót kobiecych”. „Wielka to pociecha widzieć tak wyraźną opiekę Opatrzności nad tym Zakładem” (1856, 1857).

Ks. Feliński, kierowany miłosierdziem wobec ubogich, zorganizował w Petersburgu sierociniec i zgromadzenie zakonne, które nazwał Rodziną Maryi. Z ufnością w pomoc Opatrzności zwierzał się: „nie mamy dzisiaj nic, lecz wierzę mocno, że Opatrzność zaopiekuje się nami” (1859). I rzeczywiście, sierociniec ten przez 50 lat (do rewolucji) należał do najlepiej zorganizowanych zakładów, a Zgromadzenie rozwinęło się w wielką rodzinę zakonną. Po przeszło 150 latach istnienia liczy obecnie 1100 sióstr, pracujących w 145 domach zakonnych: w Polsce, Brazylii, Italii, na Białorusi, Ukrainie, w Federacji Rosyjskiej i w Kazachstanie (2009).

 Módlmy się, aby Opatrzność Boża nadal czuwała nad dziełem św. Zygmunta Szczęsnego, pomnażała liczbę sióstr i błogosławiła ich pracy dla najbiedniejszych.

Dzień 8
Pod opieką Maryi


„O, czcijcie Maryję, strójcie Jej ołtarze w sercach waszych kwiatami niewinności, cnoty lub przynajmniej łzami pokuty, nawrócenia i szczerej poprawy”. „Błogosławieni, których godzina próby zastanie pod krzyżem z Maryją” (1863).

W życiu i działalności św. Zygmunta wyjątkowe miejsce zajmowała Maryja, Niepokalana Dziewica, Matka Kościoła. Miłość do Matki Bożej wyniósł z domu rodzinnego. U niej szukał pomocy w młodzieńczych zmaganiach. Przez całe życie szerzył cześć Maryi. Ku Jej czci upowszechnił w Archidiecezji nabożeństwo majowe (1863).

 Módlmy się razem ze Sługą Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim, aby „Maryjny program abp. Felińskiego był nadal wytkniętym szlakiem wspólnej drogi Narodu i Kościoła” (1968).

Dzień 9
Wierny syn Matki – Ojczyzny


„Polakiem jestem, Polakiem umrzeć pragnę, bo tego chce Boskie i ludzkie prawo… uważam nasz język, naszą historię, nasze obyczaje narodowe za drogocenną spuściznę po przodkach, którą następnym pokoleniom święcie przekazać powinniśmy, wzbogaciwszy skarbnicę narodową własną pracą”.
„Ufam…, iż Opatrzność Boska nie opuści tych, co Jej się opiece oddając, gotowi są na wszelkie ofiary, ilekroć te dla świętej sprawy są potrzebne” (1862).

Abp Feliński, który żył w epoce niewoli narodowej, nigdy nie zwątpił w powstanie niepodległej Polski. Dla niego Ojczyzna to była po prostu – Matka. Za hasło swego życia przyjął słowa: „Bo na ziemi być Polakiem, to żyć Bosko i szlachetnie”. Tym ideałom pozostał wierny do końca życia.

 Módlmy się za przyczyną świętego Zygmunta Szczęsnego za Ojczyznę, by pod opieką Opatrzności i Maryi, Królowej naszej, zachowując wierność Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, rozwijała się w pokoju, jedności wiary i sprawiedliwości społecznej.
 
 

Modlitwa o łaski za wstawiennictwem św. Zygmunta Szczęsnego


 Wszechmogący wieczny Boże, wielbimy Cię w Twoich świętych. Życie ich jest dla nas wzorem, a wstawiennictwo wyjednywa nam Twoją pomoc. Racz wejrzeć na nasze prośby i przez wstawiennictwo świętego Zygmunta Szczęsnego, męża wielkiej pokory i prostoty, udziel nam łaski…, o którą z ufnością prosimy.
Spraw też, Panie, abyśmy nie tylko wzywali jego wstawiennictwa, ale także naśladowali jego cnoty i podobnie jak święty Zygmunt Szczęsny zdawali się zawsze na Twoją Opatrzność, pełnili Twoją wolę i stawali się wiernymi świadkami Twojej prawdy i miłości. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana naszego. Amen

Litania do św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego



Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson
Chryste usłysz nas,
Chryste wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba Boże,                                                      zmiłuj się nad nami

Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święta Maryjo,                                                              módl się za nami

Święty Józefie orędowniku nasz,
Święty Zygmuncie Szczęsny,

Uwielbiający Boga w Trójcy Przenajświętszej,
Bezgranicznie ufający Opatrzności Bożej,
Wierny sługo Najwyższego Kapłana,
Gorliwy czcicielu Najświętszej Eucharystii,
Pasterzu przeniknięty duchem Ewangelii,
Kapłanie według Serca Jezusowego,
Idący za Chrystusem drogą krzyża,
Wzorze miłości Boga i bliźniego,
Apostole niosący ludziom światło Chrystusowej nauki,
Wielki czcicielu Matki Najświętszej,
Naśladowco cnót Najświętszej Rodziny,
Mistrzu modlitwy i zjednoczenia z Bogiem,
Wzorze posłuszeństwa Ojcu Świętemu i Stolicy Apostolskiej,
Ozdobo Kościoła Chrystusowego,
Założycielu i duchowy opiekunie Zgromadzenia „Rodziny Maryi”,
Bogaty w miłosierdzie wobec potrzebujących,
Opiekunie sierot i ubogich,
Wierny naśladowco św. Franciszka z Asyżu,
Wzorze ubóstwa, pokory i prostoty,
Obrońco praw Kościoła i Narodu,
Prowadzący zbłąkanych do jedności wiary,
Nauczycielu ładu i porządku moralnego,
Szanujący godność każdego człowieka,
Wzywający narody do ewangelicznego braterstwa,
Wytrwale pracujący nad odrodzeniem rodziny,
Zatroskany o trzeźwość narodu,
Doceniający pracę i wysiłek każdego człowieka,
Obrońco ludzi pokrzywdzonych i prześladowanych,
Niosący w życie pokój, sprawiedliwość i pojednanie,
Wzorze cierpliwości i przebaczenia,
Promieniujący na otoczenie świętością życia,
Z ufnością czekający na wezwanie do Domu Ojca,
Wierny wyznawco i orędowniku nasz u Boga,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

 Módl się za nami, święty Zygmuncie Szczęsny.
Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:

Wszechmogący, miłosierny Boże, Ty w swojej świętej Opatrzności, prowadziłeś świętego Zygmunta Szczęsnego, biskupa, drogą cierpienia, prawdy i miłości, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy wiernie służąc Chrystusowi w Kościele, mogli osiągnąć życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą życie i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.