Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko!
(Jan Paweł II Fatima 1982 r.)
Ze słowami tej antyfony, którą modli się od wieków Chrystusowy Kościół, staję dzisiaj na miejscu wybranym i szczególnie przez Ciebie, Matko miłowanym.
Staję w szczególnym poczuciu jedności z wszystkimi Pasterzami Kościoła, z którymi wspólnie stanowimy jedno ciało i jedno kolegium tak, jak z woli Chrystusa Apostołowie byli w jedności z Piotrem.
W poczuciu tej jedności wypowiadam słowa niniejszego Aktu, w którym raz jeszcze pragnę zawrzeć nadzieje i obawy Kościoła w świecie współczesnym.
Przyjmij, Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem ludzi.
- Przed czterdziestu laty, a także w dziesięć lat później, Twój Sługa papież Pius XII, mając przez oczyma bolesne doświadczenia rodziny ludzkiej, zawierzył i poświęcił Twemu Niepokalanemu Sercu cały świat, a zwłaszcza te narody, które stanowiły przedmiot Twej szczególnej miłości i troski.
Przyjmij, Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem ludzi.
- Ten świat ludzi i narodów przed oczyma również dzisiaj, kiedy pragnę ponowić zawierzenie i poświęcenie dokonane przez mojego poprzednika na stolicy Piotrowej: świat kończącego się drugiego tysiąclecia, świat współczesny, nasz dzisiejszy świat!
Przyjmij, Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem ludzi.
- Kościół na Soborze Watykańskim II odnowił świadomość swego posłannictwa w tym świecie, pomny na słowa Pana: idźcie ... i nauczajcie wszystkie narody ... oto Ja jestem z Wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata /Mt 28,19-20/.
Przyjmij, Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem ludzi.
- I dlatego, o Matko ludzi i ludów, Ty, która znasz wszystkie ich cierpienia i nadzieje, Ty, która czujesz po macierzyńsku wszystkie zmagania pomiędzy dobrem a złem, pomiędzy światłością i ciemnością, jakie wstrząsają współczesnym światem - przyjmuj nasze wołanie skierowane w Duchu Przenajświętszym wprost do Twojego Serca i ogarnij miłością Matki i Służebnicy ten nasz ludzki świat, który Ci zawierzamy i poświęcamy, pełni niepokoju o doczesny i wieczny los ludzi i ludów.
Przyjmij, Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem ludzi.
W szczególny sposób zawierzamy Ci i poświęcamy tych ludzi i narody, które tego najbardziej potrzebują.
Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko! Naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych!
II, Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne /J 3,16/.
Ta to właśnie miłość kazała Synowi Bożemu poświęcić Siebie samego za wszystkich ludzi: za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie /J 17,19/
Mocą tego poświęcenia w ofierze uczniowie wszystkich czasów są powołani do żywego uczestnictwa w dziele zbawienia świata: do dopełnienia tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół /por. Kol 1,24; 2 Kor 12,15/.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Gdy dzisiaj staję przed Tobą, Matko Chrystusa, pragnę wraz z całym Kościołem, wobec Twego Niepokalanego Serca, zjednoczyć się z Odkupicielem naszym w tym poświęceniu za świat i ludzkość, które tylko w Jego Boskim Sercu ma moc przebłagać i zadośćuczynić.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Moc tego poświęcenia trwa przez wszystkie czasy, ogarnia wszystkich ludzi, ludy i narody. przewyższa zaś wszelkie zło, jakie duch ciemności zdolny jest rozniecić w sercu człowieka i w jego dziejach: jakie też rozniecił w naszych czasach.
Z tym poświęceniem Odkupiciela naszego, przez posługę następcy Piotra, jednoczy się Kościół: Ciało Mistyczne Chrystusa.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
O, jakże głęboko czujemy potrzebę poświęcenia za ludzkość i świat; za nasz współczesny świat w jedności z Samym Chrystusem! Odkupieńcze dzieło Chrystusa ma się stawać przecież udziałem świata przez Kościół.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
O, jakże nas przeto boli wszystko, co w Kościele, w każdym z nas, jest przeciwne świętości o poświęceniu! Jakże nas boli to, że wezwanie do pokuty, nawrócenia, modlitwy nie spotkało się i nie spotyka z takim przyjęciem, jak powinno!
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Jakże nas boli, że tak ozięble uczestniczymy w dziele Chrystusowego Odkupienia! Że tak niewystarczająco dopełniamy w swoim ciele to, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa /Kol 1,24/.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Niechże więc będą błogosławione wszystkie dusze, które są posłuszne wezwaniu Odwiecznej Miłości.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Niech będą błogosławieni ci, którzy dzień po dniu, z niewyczerpaną hojnością, przyjmują Twoje wezwanie, o Matko, do czynienia tego, co powie Twój Syn, Jezus, /por. J 2,5/, dając Kościołowi i światu radosne świadectwo życia natchnionego Ewangelią.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Bądź błogosławiona Ty nade wszystko, Służebnico Pańska, która najpełniej jesteś posłuszna temu Bożemu wezwaniu! Bądź pozdrowiona Ty, która jesteś cała zjednoczona z Odkupieńczym poświęceniem Twojego Syna!
Matko Kościoła! Przyświecaj Ludowi Bożemu na drogach wiary, nadziei i miłości! Pomóż nam żyć całą prawdą Chrystusowego poświęcenia za całą rodzinę ludzką w świecie współczesnym.
III. Zawierzając Ci, o Matko, świat, wszystkich ludzi, wszystkie ludy, zawierzamy Ci także samo to poświęcenie za świat, składając je w Twym macierzyńskim Sercu.
O Serce Niepokalane! Pomóż nam przezwyciężyć grozę zła - które tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi - zła - które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogę ku przyszłości.
- Od głodu i wojny - wybaw nas!
- Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny - wybaw nas!
- Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania - wybaw nas!
- Od nienawiści, od podeptania godności dziecka Bożego - wybaw nas!
- Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym - wybaw nas!
- Od deptania Bożych przykazań - wybaw nas!
- Od usiłowań zadeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich - wybaw nas!
- Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu - wybaw nas!
Przyjmij, o Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Nabrzmiałe cierpieniem całych społeczeństw.
- Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona potęga Miłości miłosiernej.
- Niech powstrzyma zło!
- Niech przetworzy sumienia!
- Niech w sercu Niepokalanej odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei!
Ta to właśnie miłość kazała Synowi Bożemu poświęcić Siebie samego za wszystkich ludzi: za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie /J 17,19/
Mocą tego poświęcenia w ofierze uczniowie wszystkich czasów są powołani do żywego uczestnictwa w dziele zbawienia świata: do dopełnienia tego, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół /por. Kol 1,24; 2 Kor 12,15/.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Gdy dzisiaj staję przed Tobą, Matko Chrystusa, pragnę wraz z całym Kościołem, wobec Twego Niepokalanego Serca, zjednoczyć się z Odkupicielem naszym w tym poświęceniu za świat i ludzkość, które tylko w Jego Boskim Sercu ma moc przebłagać i zadośćuczynić.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Moc tego poświęcenia trwa przez wszystkie czasy, ogarnia wszystkich ludzi, ludy i narody. przewyższa zaś wszelkie zło, jakie duch ciemności zdolny jest rozniecić w sercu człowieka i w jego dziejach: jakie też rozniecił w naszych czasach.
Z tym poświęceniem Odkupiciela naszego, przez posługę następcy Piotra, jednoczy się Kościół: Ciało Mistyczne Chrystusa.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
O, jakże głęboko czujemy potrzebę poświęcenia za ludzkość i świat; za nasz współczesny świat w jedności z Samym Chrystusem! Odkupieńcze dzieło Chrystusa ma się stawać przecież udziałem świata przez Kościół.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
O, jakże nas przeto boli wszystko, co w Kościele, w każdym z nas, jest przeciwne świętości o poświęceniu! Jakże nas boli to, że wezwanie do pokuty, nawrócenia, modlitwy nie spotkało się i nie spotyka z takim przyjęciem, jak powinno!
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Jakże nas boli, że tak ozięble uczestniczymy w dziele Chrystusowego Odkupienia! Że tak niewystarczająco dopełniamy w swoim ciele to, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa /Kol 1,24/.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Niechże więc będą błogosławione wszystkie dusze, które są posłuszne wezwaniu Odwiecznej Miłości.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Niech będą błogosławieni ci, którzy dzień po dniu, z niewyczerpaną hojnością, przyjmują Twoje wezwanie, o Matko, do czynienia tego, co powie Twój Syn, Jezus, /por. J 2,5/, dając Kościołowi i światu radosne świadectwo życia natchnionego Ewangelią.
Przyjmij naszą ufność pokorną i nasze zawierzenie.
Bądź błogosławiona Ty nade wszystko, Służebnico Pańska, która najpełniej jesteś posłuszna temu Bożemu wezwaniu! Bądź pozdrowiona Ty, która jesteś cała zjednoczona z Odkupieńczym poświęceniem Twojego Syna!
Matko Kościoła! Przyświecaj Ludowi Bożemu na drogach wiary, nadziei i miłości! Pomóż nam żyć całą prawdą Chrystusowego poświęcenia za całą rodzinę ludzką w świecie współczesnym.
III. Zawierzając Ci, o Matko, świat, wszystkich ludzi, wszystkie ludy, zawierzamy Ci także samo to poświęcenie za świat, składając je w Twym macierzyńskim Sercu.
O Serce Niepokalane! Pomóż nam przezwyciężyć grozę zła - które tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi - zła - które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogę ku przyszłości.
- Od głodu i wojny - wybaw nas!
- Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny - wybaw nas!
- Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania - wybaw nas!
- Od nienawiści, od podeptania godności dziecka Bożego - wybaw nas!
- Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym - wybaw nas!
- Od deptania Bożych przykazań - wybaw nas!
- Od usiłowań zadeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich - wybaw nas!
- Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu - wybaw nas!
Przyjmij, o Matko Chrystusa, wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Nabrzmiałe cierpieniem całych społeczeństw.
- Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona potęga Miłości miłosiernej.
- Niech powstrzyma zło!
- Niech przetworzy sumienia!
- Niech w sercu Niepokalanej odsłoni się dla wszystkich światło Nadziei!
