W cierpieniu duchowym
Nie ma zła, z którego Bóg nie mógłby wyprowadzić większego dobra. Nie ma cierpienia, z którego nie mógłby uczynić drogi prowadzącej do Niego.
Jan Paweł II
W czasie przeżywania pustyni duchowej
Panie Jezu,
zwracam się do Ciebie, bo wiem,
że...powinienem się modlić, że tak trzeba...
Przyznaję, że nie chce mi się tu przychodzić,
niemniej jednak ja chcę.
Ja chcę - i chcę chcieć! - Panie,
przychodzić do Ciebie, modlić się do Ciebie,
bo nadal w Ciebie wierzę, nadal Ci ufam i nadal Cię kocham.
Chciałbym jednak czuć Twoją obecność, Twoją bliskość -
tak jak dawniej, chociaż przez chwilkę...
Chciałbym, Panie mój, abyś dotknął mego serca,
abyś pocieszył moją duszę -
aby mój duch znowu rozradował się w Tobie...
Tymczasem czuję się jak bezradne dziecko
pozostawione na pustyni.
Tak czuję, ale powtarzam jeszcze raz
( przede wszystkim sobie)
Wierzę, Panie, że jesteś przy mnie,
choć ta moja wiara jest taka sucha, zimna, naga,
surowa, ciemna....
I dziękuję Ci za tę wiarę.
Dziękuję Ci także za to, że mnie doświadczasz, oczyszczasz
i że pomagasz mi to doświadczenie znieść,
przetrwać.
Twoją jestem własnością i do Ciebie należeć pragnę.
Jezu ufam Tobie.
Amen.
Zdrowaś Maryjo....
Panno wierna, módl się za mnie.
Przybytku sławny pobożności, módl się za mnie.
Różo duchowna , módl się za mnie.
Pocieszycielko strapionych, módl się za mnie.
Wspomożenie wiernych, módl się za mnie.
Królowo wyznawców, módl się za mnie.
Aniele Boży, Stróżu mój, wstawiaj się za mną.
Święta Tereso od Jezusa, wstawiaj się za mną.
Święty Janie od Krzyża, wstawiaj się za mną.
Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, wstawiaj się za mną.
Mój święty patronie ( moja święta patronko) N,
wstawiaj się za mną.
