GOLGOTO!

W ciszy Golgoto Twój głos rozbrzmiewa,

Jesteś naga i szara, jak jesienne drzewa.

Wloką Cię Jezu, na tą straszną górę,

To ludzie – BOGU! – szykują śmierć ponurą.

Cierpienie Twoje Jezu nas odkupi,

Lecz my tego nie doceniamy, bo jesteśmy głupi.

Tyle w nas przekory, złej woli i pychy,

A Ty za nas umierasz – pokorny i cichy.

Jakże okrutna musi być ludzka natura?

Że czeka Cię Jezu, ta straszna góra.

Codziennie wleczemy na nią Cię Panie,

Przez swoje grzechy i złe postępowanie.

Przez słabą Wiarę i brak zaufania,

Obraz katolików się żałosny wyłania.

Którzy często, swoje ,,ALE” mają,

Boga ignorują, lub nie uznają.

I ciągle na siebie pyszni tylko liczą,

Przez co boleśnie, do krwi Cię ćwiczą.

Nie chcą Twej dobroci, demonom poddani,

Grzech człowieka bardzo – Jezu Cię rani.

Boże! – dla Twojej męki litości nie mamy,

Codziennie ciężko, Cię obrażamy.

Codziennie wkładamy, cierniową koronę,

Za Twoje oddanie i serce skrwawione.

Jakże okrutnie Cię traktujemy,

Ciągle Twe rany rozdrapujemy.

Straszną boleścią Cię przenikają.

Mimo że nam – grzesznikom zbawienie dają.

Chcę Ci ulżyć, choć odrobinę,

Modlitwą i postem, zmazać swoją winę

By na Golgocie ulżyć Ci Panie,

PROSZĘ CIĘ JEZU – DAJ MI SIŁĘ, ORAZ WYTRWANIE

- Jerzy