O rozpoznanie drogi życiowej

Dobry Ojcze, Ty pragniesz szczęścia dla każdego człowieka. Wiem, że mogę to szczęście osiągnąć, gdy będę umiał wsłuchać się w Twój głos, gdy będę umiał odczytać to powołanie, które dla mnie przygotowałeś. Oto stoję na rozstaju dróg. Którędy iść? Do Ciebie, Ojcze, kieruję to pytanie.

Święty Jan Paweł II uczył: „Boga, który jest miłością, macie oglądać poprzez tę miłość, jaka rodzi się w was – i chce być wpisana w projekt całego życia. Dlatego proszę was, abyście na tym niesłychanie ważnym etapie waszej młodości nie przerywali rozmowy z Chrystusem – owszem, abyście ją tym bardziej podejmowali. Kiedy Chrystus mówi: «Pójdź za Mną!», to wezwanie Jego może oznaczać: «Wzywam cię do innej jeszcze miłości...», ale bardzo często oznacza: «Pójdź za Mną», który jestem Oblubieńcem Kościoła – mojej Oblubienicy... pójdź, stań się i ty oblubieńcem twojej oblubienicy... stań się i ty oblubienicą twego oblubieńca. Stańcie się oboje uczestnikami tej tajemnicy, tego sakramentu, o którym List do Efezjan mówi, że jest «wielki: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła»”.

Za wstawiennictwem św. Jana Pawła II, rozmodlonego przyjaciela młodzieży, proszę Cię, Ojcze, ukaż mi drogę, którą dla mnie wybrałeś. Proszę o dobrą żonę (dobrego męża), którą (którego) będę umiał(a) kochać i która(y) będzie umiał(a) pokochać mnie. Albo proszę o znak, o Twój wyraźny głos, który wskaże inną drogę, jeśli taka jest Twoja wola. Pomóż wybrać, a potem wytrwać w powołaniu. Amen.

Źródło; Modlitewnik za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II 

IMPRIMATUR

Kuria Metropolitalna w Krakowie

nr 150/2014, 27 stycznia 2014 r.