PIEŚNI O ŚW. MARII MAGDALENIE

Na wszystkich portretach płacze

i długie malują jej włosy.

Patronko ognia, który w nas płonie,

głodu, któremu nigdy nie dosyć.

Gwiazdo naszych codziennych powrotów,

Magdaleno płacząca przed Mistrzem,

daj wędrowcom swą ufność i pokój,

bo jest dobroć silniejsza nad wszystko.

Bo jest miłość aż taka ogromna,

bo jest ręka aż tak miłosierna,

i każdego przygarnąć gotowa,

dobroć Ojca naszego niezmierna.

Trzeba tylko zapłakać gorąco,

i szukać tak niestrudzenie.

I do nas rankiem przyjdzie ogrodnik,

radość nam niosąc jak Magdalenie.

Gwiazdo naszych codziennych powrotów,

Magdaleno płacząca przed Mistrzem,

daj wędrowcom swą ufność i pokój,

bo jest dobroć silniejsza nad wszystko.

Bo jest miłość aż taka ogromna,

bo jest ręka aż tak miłosierna,

i każdego przygarnąć gotowa,

dobroć Ojca naszego niezmierna.

* * *

Maria Magdalena w świecie się kochała,
grzesznicą, wszetecznicą przez długi czas trwała.

Żyła w ten czas na świecie, gdy się już narodził
Jezus Chrystus, Syn Boży w judzkiej ziemi chodził.

Z trafunku szła w bożnicę słuchać słowa Jego,
a Pan uczył pokory, przystała do Niego.

I tak świat porzuciwszy, wszystkie marne stroje,
łańcuchy i manele, kosztowne pokoje.