Modlitwy na Wielki Post - dzień trzydziesty pierwszy

 Dzień trzydziesty pierwszy 

Czytanie

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami.  I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi».  A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.

( Mk 1,16-18)

Rozważanie

Słyszeliście, bracia drodzy, że Piotr i Andrzej, słysząc po raz pierwszy wezwanie Pana, natychmiast zostawili swoje sieci i poszli za Zbawicielem. Ktoś zapyta: Właściwie co takiego zostawili dwaj rybacy, którzy i tak prawie nic nie posiadali? Bracia, musimy mieć na uwadze przede wszystkim dyspozycyjność ich serc, a nie bogactwa. Pozostawił wiele ten, kto nic nie zatrzymał dla siebie; pozostawił wiele ten, kto zrezygnował ze wszystkiego, nawet jeśli niewiele posiadał. Niech zatem nikt, widząc kogoś, kto rezygnuje ze swych bogactw, nie mówi; Chciałbym czynić to samo, ale nie mam nic, co mógłbym oddać. Nasze wyzbycie się dóbr ziemskich, nawet jeśli te są małe, w oczach Pana ma wielką wartość. Pan patrzy na serce, a nie na bogactwa. Nie przelicza wartości ofiary, lecz patrzy na intencję tego, kto składa dar. A jeśli już chcemy spojrzeć na problem z punktu widzenia bogactw, musimy stwierdzić, że nasi święci ojcowie, Piotr i Andrzej, otrzymali życie wieczne - życie, jakim cieszą się aniołowie - w zamian za barkę i sieci; wdową otrzymała to samo za jeden srebrny grosz ; ktoś inny - za kubek świeżej wody. Być może nie posiadasz nawet kubka świeżej wody, który mógłbyś ofiarować potrzebującemu. Ale nawet w tym przypadku słowo Boga dotyczy także ciebie. W Bożym spojrzeniu ręce człowieka nigdy nie są puste, jeśli w jego sercu jest wiele dobrej woli. Oto dlaczego psalmista mówi: "  Boże mój, we mnie są dary, które złożę w ofierze na twoją chwałę.". Ten werset należy rozumieć w taki sposób: nawet jeśli nie posiadam nic, co mógłbym ci oddać, Panie, we mnie samym odnajduję dary, które złożę na ołtarzu Twojej chwały; Ty nie żywisz się naszymi darami, lecz radujesz się ofiarami naszych serc.

św Grzegorz Wielki, Homilia,5

Modlitwa skruszonego grzesznika

Wrócę do domu mego Ojca jak syn marnotrawny, i będę przyjęty. To, co zrobił on, zrobię i ja: czy mnie nie wysłucha? Oto pukam do Twoich drzwi, Ojcze miłosierny; otwórz mi, abym wszedł, abym nie zgubił się, nie oddalił i nie zginął! Uczyniłeś mnie swoim spadkobiercą, a ja opuściłem moje dziedzictwo i rozproszyłem Twoje dobra, tak że jestem teraz jak najmita i niewolnik! 

Miej miłosierdzie nade mną jak nad celnikiem, a ja będę żyć dzięki Twojej łasce! Przebacz mi grzechy, jak przebaczyłeś grzesznicy, Synu Boży! Wyciągnij mnie z głębiny jak Piotra! Miej miłosierdzie nad mą nikczemnością i pamiętaj o mnie, jak pamiętałeś o złoczyńcy! 

Szukaj mnie, Panie, jak zgubionej owieczki, i mnie odnajdziesz; i na Twoich ramionach, Panie, ponieś mnie do domu Ojca! 

Otwórz moje oczy jak ślepcowi, żebym widział Twoje światło! Otwórz mi uszy jak głuchemu, abym usłyszał Twój głos! Ulecz mnie z mojej słabości, jak paralityka, żebym sławił Twoje imię! Oczyść mnie hyzopem z brudu, jak trędowatego! Spraw, o Panie, żebym żył, jak córka Jaira! Uzdrów mnie jak teściową Piotra, ponieważ jestem chory! Obudź mnie jak chłopca, syna wdowy! Zawołaj mnie swoim głosem i rozwiąż moje więzy, tak jak uczyniłeś Łazarzowi!

Jakub z Sarug, 

Modlitwy na Wielki Post - dzień trzydziesty

 Dzień trzydziesty

Czytanie

Widzimy Jezusa, (...) chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci . Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie.

( Hbr2,9-10)

Rozważanie

Zachowuję słowo Boże tak, jak możesz zachowywać  pokarm dla swojego ciała. Słowo to jest bowiem chlebem żywym (por.J6,41), duchowym pokarmem. Dopóki ziemski chleb spoczywa w spiżarni, zawsze może ukraść go złodziej, naruszyć szczur, może też spleśnieć. Kiedy już jednak się nim nasycisz, czy musisz się jeszcze tego obawiać? W ten sposób zachowuj słowo Boga, albowiem" błogosławieni ci, którzy je zachowują". Niech ono przeniknie do głębi twej duszy, niech nasyci twoje pragnienia i obyczaje. Pożywaj z jego bogactwa, a twoja dusza będzie się nim rozkoszować. Nie zapominaj o tym chlebie, by nie stwardniało twe serce, lecz by się nim syciła twoja dusza.

św Bernard z Clairvaux, Kazanie5 adwentowe

Modlitwa

Ojcze, Boże wszechmogący, moim pierwszym zadaniem jest troska o to, by każde moje słowo i myśl wyrażały prawdę o Tobie. Ty mi dałeś dar słowa. Nie ma dla mnie większej radości, niż służyć Ci poprzez głoszenie światu, który jeszcze Ciebie nie zna lub - ulegając błędom -zaprzecza Twojemu istnieniu, że Ty jesteś Ojcem: jedynego Syna Bożego. Oto jedyne moje pragnienie! Wzywam Twojej pomocy i miłosierdzia: jednym tchnieniem Ducha Świętego zdejmij z naszej wiary chrześcijańskiej zasłonę niewiedzy,. Udziel nam pełni poznania, 

byśmy lepiej mogli głosić nowinę  o Tobie. Niech spełni się Twoja obietnica: " Proście, a otrzymacie; szukajcie a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam". Jesteśmy świadomi naszego ubóstwa i dlatego zwracamy się do Ciebie: będziemy kołatać do zamkniętych drzwi naszego umysłu i wytrwale podejmować wysiłek badania słów Twoich proroków i apostołów. 

Tylko Ty możesz udzielić nam tego, o co prosimy; dać nam to, czego szukamy; 

otworzyć tam, gdzie pukamy.

/ św. Hilary z Poitiers/

Modlitwy na Wielki Post - dzień dwudziesty dziewiąty

 Dzień dwudziesty dziewiąty

Czytanie

To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem - ku chwale Boga Ojca.

(Flp 2,5-11)

Rozważanie

Krzyż w swym kształcie zwraca się w cztery strony, tak, że że środka wychodzą cztery wystające części, bo ten, który w chwili swej śmierci był na nim rozciągnięty dla naszego zbawienia, jednoczy w sobie wszystko i różne natury bytów łączy w jedną całość. Albowiem w rzeczach istniejących rozróżniamy to, co jest w górze i co na dole, lub też myśl nasza zwraca się do krańców poprzecznych. Gdy więc pomyślisz o tym, co jest na niebie czy na ziemi, czy o ugruntowaniu granic stworzenia w obu tych strefach, wszędzie twa myśl spotyka się z Boskością, którą można zobaczyć w każdej części bytu i która wszystko utrzymuje w istnieniu. Stąd i wielki Paweł poucza lud w Efezie, dając mu w swej nauce zdolność poznania, co to jest głębokość i wysokość, szerokość i długość (por.Ef3,18). Każdą bowiem rozciągłość krzyża oznacza właściwą nazwą, część górną nazywa wysokością, dolną - głębokością, to, co się rozciąga w poprzek - szerokością i długością. Jeszcze wyraźniej przedstawia tę myśl w Liście do Filipina: " Na imię Jezusa Chrystusa niech klęka każde kolano - na niebie, na ziemi i pod ziemią"( Flp2,10). Tu środek i ziemię obejmuje jedną nazwą, nazywając ziemią wszystko, co jest między niebem i podziemiem.

św. Grzegorz z Nyssy, Wielka Katecheza

Modlitwa

Moje serce jest zranione, a moja dusza płonie gorliwością do Ciebie(por.J 2,17,Ps 69,10). O Władco,moja miłość do Ciebie przemieniła mnie całego. Jestem więźniem Twojej miłości. Nakarm mnie swoim ciałem i napój mnie swoją krwią, która ożywia i przebóstwia. Pozwól mi cieszyć się Twoimi dobrami i rozkoszować się Twoim Bóstwem. Uczyń mnie godnym, bym mógł wybiec na spotkanie z Tobą, który przybywasz w chwale. Porwij mnie na wysokości niebios, bym mógł przebywać, wraz z Twoimi wybranymi( por.1Tes 4,17). Pragnę Cię wychwalać, pragnę Ci śpiewać, pragnę Cię adorować i składać Ci dziękczynienie. Tobie, który wraz z Ojcem odwiecznym i Duchem Przenajświętszym, Dobrem i Ożywicielem, władasz teraz i na wieki wieków.Amen.

/Jan z Damaszku/

MODLITWA w czwartą Niedzielę Wielkiego Postu. (1883r.)

 

MODLITWA w czwartą Niedzielę Wielkiego Postu. (1883r.)

   

O Panie! nie licz grzechów młodości mojej, ale policz łzy żalu i boleści mojej! Wstyd i boleść napełnia serce moje na widok tych darów i łask, któreś tak hojną użyczył mi ręką, a ja wszystko strwoniłem w zaślepieniu i nierozumie moim! Każda godzina, każda chwila, w której o Tobie nie myślałem, w której Ciebie nie kochałem, dla mnie na wieki stracona; a cóż dopiero mówić o tych godzinach, o tych chwilach, w których Ciebie obrażałem? Zmiłuj się nade mną Panie, zmiłuj nade mną!
O Panie! Tyś przeklął i na spalenie przeznaczył to drzewo, które nie złe tylko wydaje owoce, ale które żadnych owoców nic rodzi! o ja byłem tem drzewem nieurodzajnym! pokryte pustym kwiatem, dobrych na pozór uczynków, ale zepsutych próżnością i miłością własną! Wszędzie szukałem siebie, a nie szukałem Ciebie! O! co więcej, ja nie tylko żadnych, ale cierpkie i gorzkie wydawałem grzechu owoce! Czegóż mogę się spodziewać?
O Panie! Tyś wyrzekł, że z każdego niepotrzebnego słowa, zdam przed Tobą rachunek; a ja przez ciąg życia mego, ileż takich słów wymówiłem? o gdyby na tem kończyła się złość moja! bo jeśli tak surowa sprawiedliwość Twoja sądzić będzie każde niepotrzebne słowa, a jakiegoż sądu spodziewać się mogą słowa grzeszne i niegodziwe? Ileż razy splamiłem język mój obmową, kłamstwem, obłudą, a może i gorzej? Zmiłuj się nade mną Panie, zmiłuj się nade mną!
O Panie! Ty pod sąd Twój pociągniesz wszystkie myśli moje, a te myśli dziś snują się w pamięci mojej, jak rój ciemnych, obrzydliwych owadów. Zazdrość, nieczystość, nienawiść, duma, wylęgły się w sercu mojem, splamiły myśli moje, że do Ciebie już się podnieść nie umiały. O Panie! Czem ci się wypłacę za te długi myśli moich? Nie innego nie mam, tylko łzy gorzkie. O Panie, nie odrzucaj ich!
O Panie! Tyś się ulitował nad Łazarzem w grobie leżącym, ulituj się nade mną! Nie od trzech dni, ale od trzech, od trzydziestu lat trupem jestem przed Tobą! Wskrześ mnie, o Panie, do życia nowego, bo ja sam siebie wskrzesić nie zdołam. Zawołaj na mnie. a powstanę z grobu mego: bez Ciebie zabiłem duszę moją, ale bez Ciebie życia jej nie powrócę! Zmiłuj się nade mną Panie, Panie zmiłuj się nade mną!

"Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza S.J. Dzieło pośmiertne zebrane z pism Autora" (Kraków 1883r.)

Modlitwy na Wielki Post - dzień dwudziesty ósmy

 Dzień dwudziesty ósmy

Czytanie

Jezus powiedział też do niektórych, co ufali sobie,że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: " Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę że wszystkiego, co nabywam. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu , lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie grzesznika! Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. 

(Łk18,9-14)

Rozważanie

Jeśli uznajesz się za grzesznika, wejdź do kościoła, by wyznać swe grzechy; jeśli uznajesz się za sprawiedliwego - wejdź równie śmiało, byś nie oddalił się od sprawiedliwości. W obydwu przypadkach kościół jest dla ciebie najlepszym portem.

Jesteś grzesznikiem? Nie stawiaj oporu, lecz wejdź i okaż Panu skruchę. Zgrzeszyłeś? Wyznaj zatem Bogu: " Zgrzeszyłem". Twoja sytuacja jest poważna? Przed tobą długa droga! Kosztuje cię to dużo wysiłku? Lecz cóż innego ci pozostaje, jeśli nie wyznać: " Zgrzeszyłem"? A jeśli nie uznasz  , że jesteś grzesznikiem, czyż twoim oskarżycielem nie będzie diabeł? Uprzedź go zatem i wyrwij mu z rąk narzędzie jego władzy. Cała moc demonów tkwi w możliwości oskarżania człowieka. Dlaczego zatem - wiedząc doskonałe, że ów inkwizytor nie będzie milczał i będzie ci groził - nie miałbyś go uprzedzić, wyznać swego grzechu i odpokutować swą winę? Zgrzeszyłeś? Wejdź do kościoła i wyznaj Panu:" Zgrzeszyłem". Tylko to mogę ci doradzić i nic więcej. Mówi bowiem Pismo:" Mów ty, ażeby się usprawiedliwić"( Iz43,26). Wyznaj swój grzech, jeśli chcesz, by był ci wybaczony. By to zrobić, nie musisz się wiele trudzić, nie musisz ani krzyczeć, ani wydawać pieniędzy. Wystarczy uznać w duchu wiary swe grzechy i powiedzieć: " Zgrzeszyłem". 

św. Jan Chryzostom, Homilia o pokucie,2,1

Przed Tobą, Ojcze, stajemy skruszeni

I obciążeni winami,

A niosąc w sobie bezsilną samotność,

Szukamy Twojej pomocy.

2  Bo przecież jesteś troskliwym pasterzem

I nie chcesz śmierci grzesznika,

Lecz by przed Tobą ukorzył się szczerze,

A przez to życie otrzymał.

3  W tym świętym czasie powrotu do Ciebie,

Gdy dajesz łaskę pokuty,

O miłosierdzie błagamy z nadzieją

I zło naprawić pragniemy.

4  Potężne światło, jaśniejsze od słońca,

Którego tarcza już wschodzi,

Wielbimy Ciebie, nasz Boże i Panie,

W Najświętszej Trójcy Jedyny. Amen.

/Hymn z Jutrzni/