Nowenna do świętego Ignacego z Loyoli

(22.07-30.07)

Zrób małą przerwę wśród swoich codziennych zajęć i zobacz dokąd zmierzasz w swoim życiu.

1 dzień: Cel ludzkiego życia

Zostaliśmy stworzeni, by Boga, naszego Pana, chwalić, czcić i Jemu służyć. Dzięki temu osiągniemy zbawienie. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi zostały stworzone, aby pomóc nam w osiągnięciu tego celu.

2 dzień: Grzech

Staję przed Chrystusem ukrzyżowanym i zwracam się do Niego: „Chciałeś stać się jednym z nas, żyć z nami i umrzeć za mnie. Co uczyniłem dla Ciebie? Co czynię dla Ciebie? Co powinienem dla Ciebie uczynić?”

3 dzień: Boży plan

Patrzę na Chrystusa, Pana wszechświata, i zastanawiam się nad Jego planem wobec całego stworzenia i każdej osoby: „Pragnieniem moim jest, by wszyscy mieli udział w mojej miłości oraz w chwale Ojca. Dlatego też kto chce przyłączyć się do Mnie, powinien być gotów trudzić się ze Mną, aby idąc za Mną w cierpieniach mieć również udział w mojej chwale”.

4 dzień: Dwie drogi

Droga proponowana przez nieprzyjaciela zaczyna się od pragnienia bogactw, następnie zaszczytów i wreszcie prowadzi do pychy, która jest odskocznią do wszystkich innych wad.

Pierwszym krokiem na drodze Jezusa jest ubóstwo w przeciwieństwie do bogactw; drugim — znoszenie zniewag i wzgardy w przeciwieństwie do fałszywych zaszczytów; trzecim — pokora w przeciwieństwie do pychy. I to jest klucz do wszystkich innych cnót.

5 dzień: Dwa języki

Bóg obecny jest tam, gdzie ma miejsce prawdziwa wewnętrzna radość, w przeciwieństwie do smutku i zamieszania inspirowanego przez nieprzyjaciela. Ten próbuje podsuwać fałszywe racje, wykrętne argumenty i ukryte zasadzki.

6 dzień: Jak wzrastać w Bożej Miłości

Panie Jezu, pragnąc wzrastać w Twej miłości wybieram ubóstwo zamiast bogactw, by naśladować Cię w Twym ubóstwie. Wolę raczej być ignorowanym niż dostępować zaszczytów, by kroczyć obok Ciebie. Wybieram raczej pogardę niż szacunek, by iść za Tobą twoją drogą.

7 dzień: Naśladować Chrystusa w Chwale

Pomyśl o obecności Zmartwychwstałego Pana i rozważ, że jeśli idziemy za Nim cierpiąc na ziemi, będziemy z Nim również w Jego chwale.

8 dzień: Jesteśmy członkami Kościoła

Pozostawiając na boku własną opinię, powinienem zawsze opowiadać się po stronie Kościoła, prawdziwej Oblubienicy Chrystusa.

9 dzień: Kochać i służyć we wszystkim

Rozważę, ile Bóg, nasz Pan, uczynił dla mnie i jak bardzo pragnie mi się oddać. Następnie zastanowię się nad sobą i pomyślę o tym, co powinienem Mu ofiarować. Powinienem Mu złożyć w darze samego siebie, tak bym mógł we wszystkim kochać i służyć Boskiemu Majestatowi.

Modlitwa:

Panie, Ty znasz nasze potrzeby i zamiary. Pragniesz jednak, byśmy Ci je przedkładali. Jeśli będzie to na większą Twoją chwałę, proszę Cię o …

Ofiarowanie:

Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś — Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni zgodnie z Twoją wolą. Daj mi Twą miłość i Twą łaskę, a to mi wystarczy.

Módlmy się:

Boże, Ty powołałeś w swoim Kościele świętego Ignacego do szerzenia Twojej większej chwały, spraw, abyśmy walcząc na ziemi z jego pomocą i za jego przykładem, zasłużyli na udział w jego niebieskiej chwale. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

K: Błogosławmy Panu.

W: Bogu niech będą dzięki.

Litania do świętego Ignacego z Loyoli

Panie zmiłuj się nad nami – Panie zmiłuj się nad nami 
Chryste zmiłuj się nad nami – Chryste zmiłuj się nad nami 
Panie zmiłuj się nad nami – Panie zmiłuj się nad nami 
Święta Maryjo Matko Boża – módl się za nami

Ignacy z Loyoli, nawrócony rycerzu ziemi baskijskiej – módl się za nami
Ignacy z Loyoli, podejmujący w refleksję nad własnym życiem w czasie rekonwalescencji 
Ignacy z Loyoli, odczytujący swoje życie w świetle Bożej prawdy 
Ignacy z Loyoli, rycerzu czuwający w sanktuarium maryjnym Montserrat i przywdziewający strój pielgrzyma 
Ignacy z Loyoli, Boży pielgrzymie 
Ignacy z Loyoli, doświadczający przeżyć mistycznych w grocie manreskiej 
Ignacy z Loyoli, otwarty na Boże natchnienia 
Ignacy z Loyoli, czcicielu Trójcy Przenajświętszej 
Ignacy z Loyoli, powierzyjący się Ojcu Przedwiecznemu 
Ignacy z Loyoli, zatroskany o dogłębne poznanie Jednorodzonego Syna Bożego 
Ignacy z Loyoli, współpracowniku Boży w ułożeniu Ćwiczeń Duchownych 
Ignacy z Loyoli, posiadający głębokie wyczucie Boskiego Majestatu 
Ignacy z Loyoli, oddany całkowicie Pan Bogu 
Ignacy z Loyoli, człowieku wielkich pragnień 
Ignacy z Loyoli, urzeczony Jezusem nauczającym 
Ignacy z Loyoli, głoszący Pana Jezusa przez Ćwiczenia duchowne 
Ignacy z Loyoli, nazywający Jezusa swoim Królem i Panem 
Ignacy z Loyoli, zawsze poszukujący woli Bożej 
Ignacy z Loyoli, znajdujący Boga we wszystkich rzeczach 
Ignacy z Loyoli, zawsze troszczący się o większa chwałę Boga 
Ignacy z Loyoli, czcicielu Matki Jezusowej jako „naszej Pani” 
Ignacy z Loyoli, z wielką czcią sprawujący Mszę świętą 
Ignacy z Loyoli, zwolenniku częstej Komunii świętej 
Ignacy z Loyoli, założycielu Towarzystwa Jezusowego 
Ignacy z Loyoli, wiernie realizujacy ślubowane rady ewangeliczne 
Ignacy z Loyoli, wzorze przełożonego 
Ignacy z Loyoli, człowieku wielkiej pokory 
Ignacy z Loyoli, wrażliwy na drugiego człowieka 
Ignacy z Loyoli, troszczący się o kobiety z marginesu społecznego 
Ignacy z Loyoli, zatroskany o sieroty, bezdomnych i chorych 
Ignacy z Loyoli, opiekunie matek oczekujących potomstwa 
Ignacy z Loyoli, posiadający wyczucie spraw Kościoła 
Ignacy z Loyoli, patronie prowadzących rekolekcje 
Ignacy z Loyoli, przypominający i nauczający, że człowiek jest dla chwały, czci i służby Bogu 
Ignacy z Loyoli, zachęcający do troski o zbawienie własnej duszy i bliźnich

Módlmy się: 

Boże, Ty powołałeś w swoim Kościele świętego Ignacego z Loyoli do szerzenia Twojej większej chwały, spraw, abyśmy walcząc na ziemi z jego pomocą i za jego przykładem zasłużyli na udział w jego niebieskiej chwale. Przez Chrystusa Pana Naszego . Amen

Różaniec z kardynałem Augustem Hlondem

Tajemnice radosne 

 I. Zwiastowanie 

Wolą Bożą jest, aby w każdej duszy dokonało się odrodzenie katolickie. To nie przebudzenie ze snu, lecz uzdrowienie z choroby. Dusza musi wchłonąć w siebie Ducha Chrystusowego, nasycić się nim. Z cichego obcowania ze Stwórcą i rozważania Ewangelii zrodzi się jasna myśl katolicka i czyn apostolski. 

 II. Nawiedzenie św. Elżbiety 

Pójdziemy z Chrystusem w naród. I tu katolik nie przestaje być katolikiem. W Duchu Chrystusowym ma oddziaływać na zasady i przekonania, na myśl społeczną i polityczną, a w razie potrzeby – domagać się i protestować. Nie spoczniemy, aż Bóg zapanuje w życiu narodu. Taką wiosnę religijną upraszam od Boga. 

 III. Narodzenie Pana Jezusa 

Przenosimy się w duchu od żłóbka Zbawiciela do naszych domów. Trzeba usunąć z rodziny polskiej niewierność małżeńską, walkę z nie narodzonymi i rozwody. Niech się pojednają małżonkowie i członkowie rodzin. Niech zostaną naprawione krzywdy. Tylko te narody obronią się przed zagładą, które w rodzinach będą żyć Bogiem. 

 IV. Ofiarowanie w świątyni 

Ofiarować siebie Bogu to nieustannie usuwać sprzeczność między wiarą a życiem oraz elastyczność sumienia wiodącą do grzechu. Drogę do królowania Chrystusowi w życiu publicznym utorują tylko dusze z Nim ściśle złączone, oddane Mu. Z ludźmi ułomnymi i słabymi krucjata jest niemożliwa. 

 V. Odnalezienie Pana Jezusa 

W parafii wierni znajdują Boga, poznają Jego objawienie. Tu duch wzrasta w siłę. Trzeba tkwić w życiu parafialnym duszą i sercem, czuć się jedno z nią. Bez jej odbudowy nie ugruntujemy wiary, nie odrodzimy życia rodzinnego, nie wzniecimy żadnego większego ruchu religijnego. 

 Tajemnice światła 

 I. Chrzest w Jordanie 

Odrodzenie religijne to nowy chrzest w imię Przenajświętszej Trójcy. Jesteśmy katolikami, ale czy mamy świadomość obowiązków, które z tego wypływają? Czy poczuwamy się do obowiązku współpracy z Kościołem nad katolickim odrodzeniem narodu? 

 II. Wesele w Kanie Galilejskiej

 Woła nas Matka znakami na niebie i na ziemi, byśmy się sposobili do służby, którą Bóg nam wyznacza. Hetmanką sprawy Bożej ma być Polska i prawdą ma wyzwolić dusze, które przeciw Stwórcy bunt podniosły; a tam, gdzie cześć Maryi zniszczono, mamy wznowić królestwo Jej Niepokalanego Serca. 

 III. Głoszenie królestwa Bożego 

Nakazem chwili jest powszechna ofensywa katolicka. Na taką wyprawę Chrystus wysyłał apostołów. Jej dzieje to dzieje królestwa Bożego. Zapraszam was do udziału w wielkim przedsięwzięciu Kościoła – do ratowania kultury chrześcijańskiej. Udzielajcie poparcia inicjatywom katolickim, wspierajcie pracę w parafiach. Stójcie niezłomnie z Kościołem w godzinie wojny Pańskiej, gdy cały świat ogarnęła walka o Boga i człowieka. 

 IV. Przemienienie na górze Tabor 

Przemieniać wszystko w Chrystusie to jedyne lekarstwo na choroby i słabości człowieka. Wyrwać się z niewoli nienawiści, nieuczciwości, z pychy, chciwości, cielesności, zazdrości, opilstwa, gniewu, lenistwa, aby odnowić siebie w Chrystusie. Ale wszelką reformę zaczynajmy od nas samych. 

 V. Ustanowienie Eucharystii 

Eucharystia to Jezus, który chce nam przyjść z pomocą. Nie rozstawajcie się z Nim! Ponieście Go w życie rodzinne i społeczne. Jest moim gorącym życzeniem, aby rozlała się moc Boża, która przemieniając chleb i wino w Ciało i Krew Boga, przeobraża nas mistycznie w Chrystusa, a przez Chrystusa w Boga. 

 Tajemnice bolesne 

 I. Modlitwa w Ogrójcu 

Bądźcie z Chrystusem. Nie odmawiajcie Mu współpracy nad religijnym odnowieniem narodu. Polska będzie natchnieniem Europy, jeżeli pozostanie niezachwianie przy Bogu. Na rozstaju dziejowym nie powinna się wahać, lecz iść za swym powołaniem i głosić naukę prawdy i dobra. Wielkie łaski Bóg przygotowuje Polsce, ale żąda od niej wierności. 

 II. Biczowanie

 Rośnie nienawiść wrogów Chrystusa. Nasza odbudowa będzie miała licznych nieprzyjaciół. Będą nam urągali, przeszkadzali, niszczyli nas. Ale to nas nie odstraszy. Wierzymy niezłomnie, że z Bogiem i pod opieką Maryi zwycięży w świecie myśl chrześcijańska, wcielana apostolskim trudem i męczeńską krwią wiernych rycerzy Chrystusa i Maryi. 

 III. Cierniem ukoronowanie 

Bije w nas dziś fala, co wszystko nam burzy – jakiś mętny „katolicyzm”, z którym można pogodzić wszystko – nieuczciwość, krzywdę bliźniego, bezwstyd… Jak niegdyś nasi królowie ogłaszali pospolite ruszenie, tak i ja dzisiaj wzywam wszystkich do świętej wyprawy w obronie wiary. Prośmy o dusze mocarne, o pokolenie orle, o bohaterski czyn, o świętość. 

 IV. Dźwiganie krzyża 

Niech dzisiaj Jezus na swej drodze krzyżowej wzbudza nie tylko nasze współczucie, ale postanowienie śmiałego czynu apostolskiego ku ratowaniu świata. Prymas niech prosi lud o poprawę życia, modlitwę i codzienny różaniec. Biskupi mają wzywać naród do modlitwy za ojczyznę. Kapłani niech zaklinają lud, aby się modlił i pokutował. Świat będzie strasznie ukarany za to, że nie przyjął Boga. 

 V. Ukrzyżowanie 

Tylko Chrystusowy krzyż wyprowadzi znękaną ludzkość z upadku. Polska stanie z Krzyżem na czele hufców Bożych. Czeka nas walka w obronie praw Bożych i Ducha Chrystusowego w całym świecie. Trzeba jednak honorowo, konsekwentnie i ofiarnie stanąć przy Chrystusie i Chrystusowej przyszłości polskiego życia do końca. 

 Tajemnice chwalebne 

 I. Zmartwychwstanie 

Ze zmartwychwstania w Chrystusie rodzi się nowe posłannictwo – przy pomocy Bożej i ku chwale Bożej Polska zwycięży wszystkie podstępy nieprzyjaciół. Będzie to wielki triumf dla Kościoła, dla nas i całego świata. Dopiero wtedy zacznie się prawdziwe królestwo Boże. Ale Chrystus musi stać się naszym życiem. 

 II. Wniebowstąpienie 

Tak jak po wniebowstąpieniu Zbawiciel posłał uczniów, tak i Polskę postanowił uczynić apostołem wśród narodów świata, aby odrodzić w duchu i prawdzie miliony dusz, aby tam, gdzie teraz panuje szatan, On sam królował. Modlitwa za Polskę to nie sprawa osobista lub narodowa, lecz sprawa Boża, gdyż chodzi o królestwo Boże, które tutaj ma się rozpocząć i rozszerzyć na cały świat. 

 III. Zesłanie Ducha Świętego 

Idzie nowy świat, świat ducha. Niech naród wie, że tylko w Kościele i z Kościołem, w którym mieszka Duch Święty, zwycięży siły nieprzyjacielskie. Wkroczyliśmy w okres wewnętrznego odrodzenia. Trzeba więc oddać sprawie Bożej wszystkie siły duszy polskiej. Nie ma czasu do namysłu. Tulmy się do Maryi, niech nas krzepi duchem Wieczernika. 

 IV. Wniebowzięcie Maryi 

Pan Jezus swą ukochaną Matkę wprowadził do nieba. I nie ma dla tej Matki milszej, a dla ludzi skuteczniejszej modlitwy nad różaniec. Cały naród powinien wziąć do ręki różaniec. Jest on najpewniejszą bronią przeciw nieprzyjaciołom narodu i zakusom diabelskim. Uratuje on Polskę od strasznych chwil, jakimi narody będą karane za swą niewierność względem Boga. 

 V. Ukoronowanie Matki Bożej 

Nie zwyciężymy bronią, ale modlitwą, pokutą, miłością bliźniego i różańcem. Polska to naród wybrany przez Boga do wielkiego posłannictwa. Ma stanąć na czele maryjnego zjednoczenia narodów. Nastąpi wielki triumf Serca Matki Bożej, Królowej wszystkich ludów, po którym zakróluje Zbawiciel nad światem przez Polskę. Na tę zwycięską służbę Chrystusową błogosławię wam czule w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. 

 Na podstawie pism Prymasa opracowała Irmina Samulska 

 Źródło: Różaniec http://www.rozaniec.eu/ 

Koronka za zmarłych do serca Maryi

Na początku: 

Wierzę w Boga...
Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo...
Chwała Ojcu...

Na dużych paciorkach:

Boże mój, wierzę w Ciebie, boś jest samą prawdą. 

Ufam Tobie, boś Dobroci nieskończona. 

Kocham Cię, boś godzien największej miłości. 

Z miłości ku Tobie kocham wszystkich bliźnich moich.

Na małych paciorkach:

Słodkie Serce Maryi bądź moim zbawieniem. 

Pociechą tych, co cierpią. Módl się za nami, za konającymi i za duszami w czyśćcu cierpiącymi (10x)

Na zakończenie:

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci (3x)

Przed snem

Oto jestem Panie
Dzień mój ma się ku końcowi. Jeżeli zrobiłem dziś coś dobrego, dziękuję Ci za to, Panie. Jeżeli zgrzeszyłem, Twoja miłość niech przebaczy mi moją ciągle powtarzającą się slabość.

W tej ciszy nocnej, w której wyczuwam Ciebie, myślę o innej nocy, o tej, która nadejdzie, gdy oczy moje po raz ostatni ujrzą światło ziemi.
Śmierć nadejdzie tak samo, jak nadchodzi noc, równie nieunikniona i tak jak ona głęboka.
Spraw, aby była najpiękniejszą z mych nocy.

Zasypiając dzisiejszego wieczora, ofiaruję Ci duszę  moją tak, jakby to byla godzina mej śmierci.
Ojcze, przyjmij mnie.
Spraw, abym zasypiając spokojnie, nauczył się umierać.

/ Romano Guardini/