Aktualny czas w Warszawa:
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Rachunek sumienia według nauczania św. Jana Pawła II. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Rachunek sumienia według nauczania św. Jana Pawła II. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 2 marca 2015

Rachunek sumienia według nauczania św. Jana Pawła II

Staję w prawdzie sumienia oświeconego łaską Ducha Bożego. Jako drogę pojednania z Bogiem wybieram nauczanie Jana Pawła II o dekalogu, Ewangelii miłości i obowiązkach wobec Kościoła. Pierwszą sprawą, nad którą chcę się zastanowić, jest moje zainteresowanie dziedzictwem nauczania Ojca Świętego i powracanie do jego słów.
1. Moja praca nad rozwijaniem wiedzy religijnej; modlitwa o łaskę wiary; poszukiwanie okazji i źródeł do pogłębiania duchowości; odwaga w publicznym wyznaniu wiary; uczenie się o życiu świadków Chrystusa wiernych aż do męczeństwa.
2. Kultura mojego języka i poszanowanie imion świętych; zainteresowanie magią (amulety, horoskopy, wróżby); plotkarstwo i bezpodstawna krytyka Kościoła; bezmyślne przysięgi, zapomniane ślubowania, wzywanie Boga i świętych na świadków w złej wierze, „rzucanie słów na wiatr”.
3. Świętowanie niedzieli i świąt kościelnych (czas poświęcony na rozwój swojej duchowości; czas dla rodziny, dla wspólnoty; udział we Mszy Świętej; lektura Pisma Świętego); unikanie niekoniecznych zakupów; szukanie sposobu uczestniczenia we Mszy, gdy ktoś pracuje, podróżuje czy uczy się w dni świąteczne; świadectwo wiary wobec rodziny i znajomych.
4. Pielęgnowanie międzypokoleniowej solidarności rodzinnej; odpowiedzialność za wychowanie młodszych w szacunku dla starszych; pamięć o swoich rodzicach i dziadkach (utrzymywanie kontaktów, wsparcie materialne i duchowe, opieka w chorobie, czas im poświęcany, cierpliwość i zainteresowanie); pielęgnowanie pamięci o zmarłych krewnych: opieka nad grobem, pamiątki rodzinne, rocznice.
5. Poszanowanie życia od poczęcia do naturalnej śmierci według nauki Kościoła; rozmowa na ten temat w rodzinie i wśród znajomych; dbanie o zdrowie własne i najbliższych; nałogi, uzależnienia i sposób podejścia do nich u siebie i innych; prowadzenie samochodu (szybkość, rozwaga, alkohol, sprawy techniczne); krwiodawstwo, deklaracja o dawstwie organów do przeszczepu, wspieranie fundacji charytatywnych; wychowanie dzieci i młodzieży: zwracanie uwagi na lektury, gry, filmy promujące zabijanie.
6. Miłość, wierność i uczciwość małżeńska; czystość przedmałżeńska, we wdowieństwie i w celibacie; podejście do prostytucji, zdrady, konkubinatu, handlu erotycznego, filmów, pism i gier pornograficznych; szacunek dla ciała, płodności i odpowiedzialność za drugą osobę; wspieranie domów samotnej matki, sierocińców, akcji na rzecz rodzin zastępczych.
7. Uczciwość i prawość wobec cudzego i własnego majątku; przestrzeganie prawa w zakresie finansów, pracy i płacy, działalności gospodarczej; unikanie współpracy w działaniach przestępczych, korupcji i nieuczciwej polityce; niemarnowanie cudzego i własnego czasu; uczenie dzieci uczciwości w pracy.
8. Słowność, wierność danemu słowu, uczciwość i wiarygodność w dawaniu świadectwa o innych osobach; unikanie życia w zakłamaniu religijnym i etycznym: zainteresowanie nauką moralną Kościoła (literatura, rekolekcje, media katolickie); niekorzystanie z mediów antyklerykalnych i ateistycznych; obrona dobrego imienia innych osób i nieoczernianie ich bezpodstawne; odwaga i mądrość w konfrontacji z cudzymi oskarżeniami wobec siebie.
9. Lojalność i poszanowanie cudzej rodziny, małżeństwa, przyjaźni; unikanie prowokowania zdrady („mentalność serialowa”) i mądra reakcja na pokusy; modlitwa za małżeństwa, celibatariuszy, młodych i wdowców przeżywających kryzysy, rozsądne chrześcijańskie podejście do „orientacji homoseksualnej” i innych dewiacji.
10. Odpowiedzialność za sprawy kościelne (sprawy organizacyjne i materialne parafii), społeczne (edukacja, ekologia, kultura), polityczne (udział w wyborach, popieranie partii i osób, udział w debacie prywatnej i publicznej); solidarność z pokrzywdzonymi w kraju i za granicą; modlitwa o pokój, udział w dialogu i pojednaniu, szacunek dla osób z innych kultur i religii.
Przykazanie miłości sformułowane przez Pana Jezusa porządkuje hierarchię: najpierw Bóg, potem drugi człowiek i ja. Kochać Boga to tęsknić za pełnią wspólnoty z Nim (troska o stan łaski uświęcającej, przyjaźń z Matką Pana i świętymi, komunia z Kościołem). Pragnienie własnego zbawienia i błogosławienie innym to dwa filary miłości bliźniego. Miłość ogarnia wszystkie obszary życia duchowego i materialnego w czasie i wieczności.
Najtrudniejsze zadanie ma chrześcijanin wobec nieprzyjaciela. Odważne i pokorne spotkanie Jana Pawła II z Ali Agcą oraz jednoznaczna postawa w spotkaniach z dyktatorami i odpowiedzialnymi za wojny w świecie uczą nas mądrego widzenia sprawiedliwości jako drogi miłosierdzia. Szkoła miłosierdzia według Ojca Świętego Jana Pawła II pozwala odbudowywać zerwane mosty. Miłość ma twarz Jezusa i Maryi. Ma twarz Matki Teresy i Ojca Pio. Ma twarz Jana Pawła II. Może mieć też twoją twarz..


Źródło; Modlitewnik za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II 
Imprimatur
Kuria Metropolitalna w Krakowie
nr 150/2014, 27 stycznia 2014 r.